Kącik językowy: dwukropek i wielokropek

0
1663

tłum. Katarzyna Liaci

Drodzy przyjaciele,

witam Was ponownie w kąciku językowym Gazzetta Italia. Jak z całą pewnością pamiętacie, w ubiegłym miesiącu zaczęliśmy długi wywód poświęcony zagadnieniu stosowania interpunkcji w języku włoskim. Poznaliśmy już zasady używania przecinka oraz średnika (, ;). Kontynuujmy zatem naszą analizę. Dziś pomówimy o:

  1. dwukropku (:), którego dopiero co użyłem powyżej. Stosujemy go, gdy chcemy:
    1. stworzyć pewne wyliczenie, jak to czynimy w tej chwili. Na przykład:  Il caffè espresso è di vari tipi: ristretto, lungo, corretto, macchiato, ecc… [Kawa espresso występuje w różnych odmianach: ristretto, lungo, corretto, macchiato, itd…]
    2. wprowadzić zdanie eksplikatywne, czyli takie, które służy lepszemu wyjaśnieniu. Na przykład: Il mio vicino è un tipo misterioso: chiuso, silenzioso, sospettoso e molto strano. [Mój sąsiad to osoba tajemnicza: zamknięta w sobie, cicha, podejrzliwa i bardzo dziwna.]
    3. przytoczyć zdania wypowiedziane przez kogoś innego. W tym przypadku zdanie takie bierzemy w cudzysłów (we włoskim oba cudzysłowy górne „) i rozpoczynamy je od wielkiej litery. Na przykład: In quell’occasione l’avvocato ha detto: „Signori, vogliamo forse negare che l’imputato dica solo bugie?” [Wówczas adwokat powiedział: “Drodzy Państwo, czyżbyśmy przeczyli temu, że oskarżony kłamie?”]
  1. Wielokropek (…), składający się konkretnie z TRZECH KROPEK, wskazuje na zawieszenie wypowiedzi, służy zrobieniu przerwy lub stworzeniu suspensu przed dalszą częścią wywodu Po wielokropku kolejne zdanie rozpoczynamy małą literą[cml_media_alt id='113544']Liaci - Angolo (2)[/cml_media_alt], jejeśli li oznaczal on zakończenie poprzedniego. Stosujemy go, gdy:
      1. chcemy przygotować czytelnika na pojawienie się metafory. Na przykład: Sembrava volare… come un’acquila. [Zdawał się lecieć… jak orzeł.]
      2. chcemy zostawić czytelnikowi możliwość dopisania własnego zakończenia lub własnego osądu na przykład pod koniec artykułu.
      3. pod koniec wyliczenia, żeby dać do zrozumienia, że nie jest ono wyczerpane. Na przykład: Gliel’ho detto la prima, la seconda, la terza volta… [Mówiłam mu to raz, drugi, trzeci…]

    To by było tyle na dziś, drodzy przyjaciele. Do zobaczenia w przyszłym numerze, gdzie będziemy kontynuować nasz wywód o zasadach włoskiej interpunkcji. Przypominam, że wszelkie pytania możecie kierować na: lingua@gazzettaitalia.pl

    Do zobaczenia i życzę wszystkim dobrego włoskiego!