Filmowa podróż do ojczyzny Felliniego! Od 9 czerwca Kino Nowe Horyzonty zaprasza na coroczny przegląd Cinema Italia Oggi prezentujący najnowsze produkcje ze słonecznej Italii. W tegorocznym programie znalazło się aż dziewięć filmów, które zdobyły uznanie krytyków i cieszyły się wielką popularnością wśród włoskich widzów.
Wrocławską odsłonę przeglądu otworzy film „Susza”: apokaliptyczny dramat rozgrywający się w Rzymie, gdzie od trzech lat nie spadła ani kropla deszczu. Usychające z pragnienia miasto i jego mieszkańcy to punkt wyjścia do opowieści o relacjach międzyludzkich, które w obliczu kryzysu zostają wystawione na próbę.
Tego samego dnia na widzów czeka również pokaz najnowszego filmu Paolo Genovese, twórcy przeboju „Dobrze się kłamie w miłym towarzystwie”. „Pierwszy dzień mojego życia” to adaptacja jego własnej powieści, a zarazem wzruszająca historia o życiowych trudnościach i potrzebie rozpoczęcia wszystkiego od nowa. W główną rolę w filmie wcielił się, znany z oscarowego „Wielkiego piękna”, Toni Servillo. Nowego startu szukają również bohaterowie „Września”: świeżej, lekkiej i świetnie napisanej komedii, wyróżnionej Nagrodami David di Donatello za najlepszy debiut i dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej. Z kolei ku przeszłości zwraca się bohater „Nostalgii” – poruszającej opowieści o rozliczaniu się z minionym czasem i wspomnieniami. Po mieście Eleny Ferrante i Paolo Sorrentinooprowadza widzów charyzmatyczny PierfrancescoFavino.
Włochyto radość życia, której bohaterowie filmów czasem muszą poszukać. Wie coś o tym bohaterka „Amandy”: prezentowanej na festiwalu w Toronto i Wenecji, egzystencjalnej komedii o potrzebie przyjaźni i wypatrywaniu celu. Dorastającym bohaterom przypatruje się również ChiaraBellosi, reżyserka „Kopniakiem w tyłek” – rozgrywającej się na włoskiej prowincji historii o uwalnianiu się od uprzedzeń i stereotypów. Poza fabułami na wielkim ekranie zobaczymy także dokument „Kordon” opowiadający historię pięciu kobiet, które robią niezwykłe rzeczy, aby pomóc i dać nadzieję ukraińskim uchodźcom zgromadzonym na granicy ukraińsko-węgierskiej.
Wrocławska odsłona przeglądu Cinema Italia Oggi odbędzie się w Kinie Nowe Horyzonty w dniach 9-15 czerwca.
Paolo Lemma, dyrektor biura Agencji ICE w Warszawie, ocenia ze swojej uprzywilejowanej pozycji owocne stosunki gospodarcze między Włochami a Polską. Dwa kraje historycznie powiązane z kulturowego punktu widzenia, które z czasem rozwijają imponującą integrację gospodarczą.
Włochy i Polska, coraz silniejsza wymiana między dwoma krajami, których więzi gospodarcze sięgają czasów sprzed upadku Muru Berlińskiego.
W ostatnich latach znaczenie wymiany handlowej między Polską a Włochami znacząco rośnie. Pomijając okres chwilowego spowolnienia w 2020 roku z powodu pandemii Covid-19, w okresie 2017-2022 przeszliśmy od 22,5 miliardów euro do 33,6 miliardów euro, z czego 58% to eksport włoski do Polski. Jest to rekordowy wynik. Włochy plasują się na 4 miejscu w rankingu partnerów handlowych, zaraz za Niemcami, Chinami i Republiką Czeską. Ponadto, wraz z eksportem, który w 2022 roku osiągnął około 19,4 miliarda euro, Włochy są trzecim dostawcą Polski na poziomie międzynarodowym, podczas gdy Polska jest ósmym rynkiem zbytu dla naszego kraju. Stabilności relacji handlowych sprzyjają bez wątpienia więzy historyczne i polityczne tych dwóch państw, lecz jest ona również rezultatem stopniowego procesu integracji przemysłowej między Polską a Włochami, który zachodzi nie tylko ze względu na wymianę produktów oraz usług różnych sektorów, ale przede wszystkim jest skutkiem tzw. wymiany wewnątrzprzemysłowej, czyli wymiany dóbr i usług wewnątrz tego samego sektora, przede wszystkim z branży motoryzacyjnej.
W którym sektorze polsko-włoskie relacje ekonomiczne rozwinęły się najbardziej, odkąd pracujesz w warszawskim oddziale ICE?
Najbardziej rozwinął się sektor metalurgiczny (żelazo, stal, żeliwo), a następnie motoryzacyjny, także sprzęty rolnicze oraz urządzenia elektryczne. Dobrze radzi sobie także
Matteo Pilotto, Sebastiano Giorgi, Paolo Lemma
branża chemiczna oraz farmaceutyczna, ta druga szczególnie ze względu na szczepionki. Nieźle wypada również sektor lotnictwa i kosmiczny, w którym to Włochy są pierwszym partnerem handlowym Polski z grona państw Unii Europejskiej i drugim na skalę globalną, zaraz po Stanach Zjednoczonych. Wszystkie te branże są priorytetowe, jeśli chodzi o strategie rozwoju Polski, na których skupiona jest uwaga Ambasady, ICE oraz innych podmiotów systemu, co udowadniają ostatnie działania promocyjne realizowane, aby pogłębiać i rozwijać ewentualne możliwości współpracy z włoskimi firmami. Wystarczy spojrzeć na Forum na temat lotnictwa, które odbyło się 6 grudnia ubiegłego roku w Warszawie, w ramach współpracy z Włoską Izbą Przemysłowo-Handlową i włoską spółką Leonardo; lub warsztaty na temat sektora farmaceutycznego zorganizowane w Warszawie w lutym 2022 roku, współorganizowane przez ICE i Ambasadę wraz z Polskim Ministerstwem Rozwoju i Technologii oraz ABM, Agencją Badań Medycznych.
Jeśli chodzi o gospodarkę ekologiczną i zrównoważony transport, jak wygląda relacja między tymi dwoma państwami?
Kwestia transformacji energetycznej jest również jednym z priorytetów polskiego rządu i w różnym stopniu angażuje wszystkie sektory gospodarki, oferując dobre możliwości współpracy. Mimo że węgiel nadal dominuje w Polsce, stanowiąc 69% miksu energetycznego w 2022 r., jego udział systematycznie maleje, a produkcja energii odnawialnej będzie nadal rosła w nadchodzących latach, aby uniezależnić się od dostaw surowców energetycznych z Rosji. Polski plan na odbudowę wynosi około 36 miliardów euro, z czego 60 % przeznaczone jest na nową, zieloną gospodarkę. Około 14 miliardów euro przewidziane jest na czystą energię oraz redukcję zużycia energii (fotowoltaika,
Fabio Troisi, Laura Ranalli, Luca Franchetti Pardo, Paolo Lemma
energia wiatrowa, energia wodorowa). Natomiast 7,5 miliarda na zrównoważony transport (więcej autobusów elektrycznych, bardziej nowoczesne pociągi i linie kolejowe, kolejne obwodnice oraz pewniejsze jezdnie). Plan obejmuje ambitne projekty i ogromne inwestycje w sektorze offshore oraz lokalnych źródeł energii słonecznej, które w wielu obszarach będą skutkować współpracą międzynarodową, np. w energii odnawialnej, w sektorze konstrukcji i ekologicznego transportu, będą więc szansą dla zagranicznych partnerów. W tym kontekście Włochy muszą zaprezentować się jako partner uprzywilejowany, pokazując know-how nabyte z własnego systemu przedsiębiorczości. Jest to temat o szerokim zasięgu, nad którym zainicjowaliśmy dyskusję z polskimi kontrahentami. Zaczynając od konferencji “European Green Deal Challenges for Industry: Building a Bridge between Italian and Polish Chemical Industry”, zorganizowanym pod koniec 2021 roku wraz z Ambasadą, we współpracy z Polską Izbą Przemysłu Chemicznego oraz z udziałem najważniejszych polskich grup tego sektora, takich jak: PKN Orlen, Lotos, PGNIG i Grupa Azoty, a także włoskich, m.in. Tecnimont, SNAM, SAIPEM, Association H2IT, Ansaldo Energia, Terna, a także stowarzyszenie Federchimica. W temacie zrównoważonego transportu warto wspomnieć o kolejnym ważnym wydarzeniu, czyli o szóstej edycji IABM – International Automotive Business Meeting, która odbędzie się 9 i 10 maja w Jaworznie, niedaleko Katowic. Event ten, zapoczątkowany i zorganizowany przez Włoską Izbę będzie poświęcony projektowi „Izera”, pierwszemu polskiemu samochodowi elektrycznemu, nad którym pracuje przedsiębiorstwo państwowe ElectroMobility Poland, partner strategiczny IABM 2023. Agencja ICE, we współpracy z Ambasadą, będzie uczestniczyć jako partner instytucjonalny w inicjatywie, która ma na celu zbadanie możliwości współpracy w polskim sektorze motoryzacyjnym, ze szczególnym uwzględnieniem łańcucha mobilności elektrycznej. Wszystko po to, aby ułatwić spotkania stowarzyszeń z branży i włoskich przedsiębiorstw z lokalnymi odpowiednikami, co pozwoli zwiększyć obecność naszych firm na polskim rynku i wpłynie na rozwój biznesu.
Niedawno w Warszawie odbył się event Rebuild Ukraine. Czy w oczekiwaniu na koniec wojny, Polska odegra kluczową rolę w odbudowie państwa?
Już od początku wojny, Polska była centrum logistycznym pomocy dla Ukrainy. Doświadczenie to nie mogłoby nie zostać rozszerzone do stania się centrum pomocy logistycznej przy rekonstrukcji. Władze Warszawy przeznaczyły liczne środki na wsparcie tego kraju. Polskie Ministerstwo Pomocy i Technologii, we współpracy z PAIH, polskim odpowiednikiem Agencji ICE rozpoczął nabór wśród polskich przedsiębiorstw zainteresowanych pomocą przy odbudowie Ukrainy. W tym samym czasie, te same polskie instytucje nie zapominają także o wsparciu dla biznesów i firm należących do ukraińskich obywateli, zarówno w Polsce jak i na Ukrainie. Z tego względu Polska wraz z sojusznikami, partnerami i międzynarodowymi instytucjami jest przeznaczona, by odegrać znaczącą rolę w odbudowie Ukrainy. I właśnie taką wiadomość chcieliśmy przekazać stowarzyszeniom biznesowym i włoskim firmom obecnym na evencie „Rebuild Ukraine” w Warszawie 15 lutego tego roku, sygnalizując istotę nawiązania i rozwijania współpracy z polskimi kontrahentami zainteresowanymi odbudową Ukrainy. Ponadto, w świetle zainteresowania pomocą w odbudowie okazanego przez nasz sektor prywatny, 26 kwietnia w Rzymie odbędzie się konferencja zorganizowana w celu zaprezentowania władzom Kijowa jasnego obrazu opracowanego przez włoski system, w szczególności dotyczącego sektora infrastruktury i transportu, cyfrowego, a także agrobiznesu i energii.
Z twojego doświadczenia zawodowego w innych krajach, jak oceniasz włoski system, czyli relacje między włoskimi instytucjami, firmami, światem kultury i komunikacji w Polsce?
To, co zauważam w Polsce to zróżnicowany system państwowy o rozszerzonym zakresie, bogatym w doświadczenia profesjonalne i międzyludzkie, a w niektórych przypadkach głęboko zintegrowany w lokalnym środowisku. Z punktu widzenia działań promocyjnych Agencji ICE, zgodnie z misją Ambasady, wkład każdego podmiotu ma takie samo znaczenie, szczególnie w świetle tak zwanej „zintegrowanej promocji”, która ma na celu osiągnięcie lepszego wyniku dzięki działaniom tak skoordynowanym i jednolitym, jak to tylko możliwe. Wzmocnienie naszej widoczności i wiarygodności, to jedyny sposób dobrego zaprezentowania naszej wizji systemu państwowego. Jestem przekonany, że tylko w ten sposób możemy osiągnąć w Polsce jeszcze ambitniejsze cele, zwłaszcza teraz, w perspektywie cyklicznej, która wydaje się być korzystna.
Zadaniem Włoskich Instytutów Kultury jest dialog z terytorium, na którym się znajdują, stymulując potencjalne związki artystyczne i kulturowe. To filozofia, która prowadzi Fabio Troisiego, nowego dyrektora Włoskiego Instytutu Kultury w Warszawie. Pasjonat sztuki współczesnej, mający za sobą ważne międzynarodowe doświadczenia zdobyte w Nowym Jorku i Pretorii, Troisi przybył do Warszawy z innowacyjnym zapałem.
„Uważam, że oprócz tradycyjnej roli promowania tzw. włoskiej doskonałości, Instytuty Kultury muszą przede wszystkim tworzyć mosty kultury. W tym sensie uważam, że ważne jest tworzenie wydarzeń, w których spotkają się włoska i polska kultura oraz osobowości, coś, nad czym chcę pracować, angażując również polskich kuratorów. Wystawa Archetipo / Archetyp, którą zainaugurowaliśmy w grudniu w Instytucie, była pierwszym przykładem włosko-polskiej ścieżki, którą chcę podążać. Wystawa, w ramach której artyści DEM (Marco
Barbieri) i OTECKI (Wojciech Kołacz) współtworzyli przestrzenie Instytutu poprzez prace stworzone specjalnie na potrzeby tego projektu i wystawione po raz pierwszy w Warszawie, inspirowane archetypami zachodniej kultury.”
Czy od dyrektora z dyplomem z filozofii i historii sztuki oraz znawcy sztuki współczesnej należy spodziewać się programu wydarzeń charakteryzujących się sztuką figuratywną?
Realizacja wystaw sztuki współczesnej wymaga złożonej realizacji, dlatego pracujemy nad tym zagadnieniem z długotrwałą perspektywą, ale w międzyczasie mogę ogłosić kilka bardzo interesujących wydarzeń, np. o komedii dell’arte z konferencją i spektaklem; o
relacji między architekturą a władzą, które poprzez wystawę fotograficzną i wystąpienie kilku ekspertów z Uniwersytetu w Sienie, pokaże związek między ideologią a estetyką we Włoszech i w Polsce w latach 30. XX w.; projekt EUROPA Suite, zrealizowany z regionem Emilia-Romania, oryginalna kompozycja muzyki współczesnej, która, począwszy od wojny w Ukrainie, opowiada o Europie naszych czasów. Wśród zaplanowanych wydarzeń, warto zwrócić uwagę na to łączące sztukę i naukę oraz na wystawę artystycznego szkła z Murano w czerwcu w Sopocie. Wśród naszych priorytetów jest również uczynienie Instytutu bardziej widocznym w mediach społecznościowych, aby promować i tworzyć nowe relacje w tym obszarze.
Czy historyczna siedziba przy Marszałkowskiej przygotowuje się do tego, by stać się pulsującym ośrodkiem wymiany włosko-polskiej?
Mam taką nadzieję. Już dziś naszą siedzibę odwiedzają setki młodych ludzi, którzy uczą się włoskiego, a celem jest, aby czuli się coraz bardziej swobodnie, tutaj w Instytucie muszą znaleźć coś w rodzaju włoskiej gościnności. Planujemy również częściową renowację, aby nadać obiektowi standard muzealny, który umożliwi nam organizowanie wysokiej jakości wystaw.
Co zrobiło na tobie największe wrażenie w pierwszych miesiącach pobytu w Warszawie?
Na pewno wysoki poziom italianistyki, świetnie wyszkoleni wykładowcy i pełni pasji studenci. Jeśli chodzi o relacje z Włochami, to myślę, że Polska wyróżnia się na tle innych krajów, tutaj słynne mosty kulturowe są stare i solidne, a jest wiele innych do zbudowania, bo grunt jest podatny. Ponadto głębia stosunków polsko-włoskich i jakość nauki języka włoskiego tworzą tkankę społeczną, która zachęca włoskie firmy do inwestowania, co w praktyce jest przeciwieństwem tego, co dzieje się w innych krajach, gdzie nauka języka włoskiego jest wynikiem stosunków gospodarczych. Tutaj siłą napędową jest kultura, to piękne i rzadkie zjawisko.
Zwycięstwo kultury to może znak czasów, w których potrzebna jest wizja, a nie tylko rozwój technologiczny?
To złożona sprawa, ale muszę powiedzieć, że w ostatnich czasach, naznaczonych pandemią, widzieliśmy, jak myśle- nie wyłącznie techniczne pokazało swoje granice, istnieje potrzeba, aby zamiast tego technika służyła humanistycznej wizji. Spróbuję podsumować to na przykładzie – kiedy byłem w Nowym Jorku, miałem wielu przyjaciół, którzy po
Paolo Lemma, Fabio Troisi, Luigi Iannuzzi, fot. Monika Mraczek
czterdziestce odczuwali potrzebę poznania świata, zrozumienia, kim są i jakie życie prowadzą. Osoby, które o ile działały w ramach swojej pracy, były bardzo dobre w tym co robiły i odnosiły sukcesy, ale poza tym obszarem odczuwały brak narzędzi do zrozumienia wielu aspektów życia. Myślę, że istnieje potrzeba przywrócenia równowagi między nauką humanistyczną i ścisłą. Doświadczenie na stanowisku dyrektora Włoskiego Instytutu Kultury w Pretorii jeszcze bardziej przekonało mnie do tego podejścia, Afryka nauczyła mnie relatywizować, rozumieć, że wszyscy jesteśmy częścią tej samej planety i aby współistnieć, musimy się rozumieć, rozglądając się wokół, zamiast skupiać tylko na naszej pracy.
Włoski Instytut Kultury w Krakowie z Italy Ambassador Awards organizuje pierwsze w Polsce wydarzenie dedykowane influencerom, którzy swoją pracą opowiadają światu o pięknie Włoch.
Włoski Instytut Kultury w Krakowie współpracuje z Italy Ambassador Awards, pierwszą włoską nagrodą dedykowaną najlepszym influencerom, twórcom treści i blogerom z całego świata, którzy promują Włochy, podczas pierwszej edycji nagrody Italy Ambassador Awards – Poland!
W poniedziałek 5 czerwca w Hotelu Starym w Krakowie będziemy mieli przyjemność gościć polskich influencerów, blogerów, twórców treści i promotorów, którzy postanowili włożyć serce i duszę w promocję Włoch na całym świecie. Będzie to niepowtarzalna okazja do spotkania inspirujących ludzi, dzielenia się wiedzą i doświadczeniami oraz tworzenia nowych relacji pomiędzy tymi, którzy z zawodu lub z zamiłowania wybrali propagowanie wizerunku Italii. Swoją obecność potwierdziło już ponad 17 influencerów i twórców treści, którzy swoim zasięgiem docierają do ponad miliona obserwujących.
Nagroda Italy Ambassador Awards jest prestiżowym wyrazem uznania dla pracy tych, którzy z wielkim zaangażowaniem poświęcają się promowaniu Włoch na świecie. Główna edycja nagrody odbędzie się we Florencji w listopadzie tego roku: jest to coroczne wydarzenie poświęcone Made in Italy i całemu bogactwu, które oferuje Bel Paese, ze szczególnym uwzględnieniem świata turystyki, gastronomii i zróżnicowanego rozwoju.
Krakowskie wydarzenie to dzień w całości poświęcony naszym gościom, którzy na zmianę wezmą udział w dedykowanych im panelach, podczas których będą mieli okazję zaprezentować siebie, swoją pracę i pasję, którą opisują w jedym z pięciu kanałów społecznościowych: Instagram, Facebook, TikTok, Youtube, Blog. Na zakończenie prezentacji międzynarodowe jury wybierze zwycięzcę, który weźmie udział w finale włoskiego konkursu Italy Ambassador Awards we Florencji (listopad 2023). Koszty podróży i zakwaterowania zostaną pokryte przez Włoski Instytut Kultury oraz przez sponsorów.
Dzień pełen chwil rozrywki i spotkań towarzyskich,jest otwarty dla wszystkich chętnych po wcześniejszej rezerwacji a zakończy się uroczystą kolacją (dodatkowo płatną). Biesiadny moment pozwoli delektować się propozycją najlepszej włoskiej enogastronomii w towarzystwie ulubionych influencerów.
Italy Ambassador Awards – Polska odbywa się we współpracy z Hotelem Starym, przy udziale licznych sponsorów jak min. Portobello Restauracja, TreSorelle Restauracja, Katane oraz pod patronatem medialnym Gazzetta Italia.
Przyjechałem do Neapolu w lutym 2004 roku, żartobliwie mówiąc, razem z Aurelio de Laurentis. Był to mianowicie rok, w którym został on prezesem słynnego klubu. Na początku zamieszkałem w okolicach San Giuseppe Vesuviano i zostałem tam aż do 2010 roku. Jeśli zaś chodzi o polskie kluby piłkarskie, jestem kibicem Resovia Rzeszów. Swego czasu grałem tam na pozycji bramkarza, jednak niestety nie osiągnąłem takiego sukcesu, o jakim marzyłem.
Rodzina
Słysząc o miłości, którą zapałałem do tego włoskiego klubu, wszyscy dziwią się i mówią : „Jak to możliwe? W Polsce przecież nie był aż tak wielkim kibicem”. To prawda, ale tu chodzi o Neapol. Ciężko być tam i nie zakochać się w tym pięknym mieście i jego drużynie. Nic jednak nie jest w stanie przebić chwil, które przeżywam teraz, gdy Napoli zostało mistrzem Włoch po 33 latach. Czyni to jeszcze bardziej wyjątkowym fakt, że w drużynie grają również polscy zawodnicy. Czekałem na to bardzo długo.
Pasja czy fanatyzm?
Dla mnie liczyło się zawsze tylko Napoli. Odkąd pamiętam, zawsze oglądałem mecze, z czasem kibicując coraz bardziej, jednak nigdy nie jeździłem na mecze mojej ukochanej drużyny z powodu zbyt dużej odległości i natłoku pracy. W Riccione mieszkałem i pracowałem z 5 neapolitańczykami, co tylko sprawiło, że coraz mocniej solidaryzowałem się z kibicami tego klubu.
NapoliFans Polonia
W związku z moją pasją, stworzyłem grupę dla kibiców Napoli. Piszę tam zazwyczaj w języku włoskim, bo większość członków tej grupy to jednak kibice i znajomi pochodzący z Neapolu. Jednak aktualnie nie mieszkamy w jednym mieście. Ja mieszkam w Neapolu, a pozostali kibice w Polsce, Anglii i innych częściach Europy. Niestety do tej pory nie mieliśmy okazji spotkać się w większej grupie. Poza prowadzeniem „NapoliFans Polonia” należę również do Napoli Club CercolaPartenopeo. Oprócz tego, chciałbym założyć pierwszy oficjalny klub polskich kibiców Napoli, lecz na razie przeszkodą ku temu są zbyt duże odległości nas dzielące.
Polscy kibice w Neapolu
Specjalnie na potrzeby kibiców z Polski, stworzyłem grupę na Facebooku, na której umieszczam informacje o meczach, ciekawostki dla kibiców Napoli i polskich turystów w Neapolu.
Stadion San Paolo – Stadion Diego Armando Maradona
Na stadionie San Paolo pierwszy raz byłem w 2015 roku. Grafik w pracy pozwalał mi wtedy chodzić na mecze o 20:45. Emocje, które poczułem wtedy na stadionie są nie do opowiedzenia. Śpiewający kibice z flagami zrobili na mnie naprawdę duże wrażenie. Od kiedy Zieliński i Milik grają w Napoli, na mecze zacząłem chodzić z polską flagą. Na zmianę chodziłem na Curva A i B. Ostatecznie zostałem na Curva A. Zostałem tam zaakceptowany, mogłem tam spokojnie wchodzić z otwartą flagą. Jest to niemałe wyróżnienie, ponieważ kibic obcokrajowiec nie zawsze jest mile widziany. Z czasem na mecze chodziłem z różnymi flagami- raz z polską, raz z Napoli.
Zieliński, Bereszyński, Idasiak
Przez ostatnie lata w Napoli było aż 5 polskich zawodników: Igor Łasicki, Arkadiusz Milik, Hubert Idasiak, Bartosz Bereszyński i Piotr Zieliński. Zawsze jestem pod stadionem, niezależnie od tego, czy akurat mam bilet na mecz, czy nie. Zawsze stoję tam z polską flagą, żeby okazać wsparcie polskim piłkarzom. Póki co jestem jedynym kibicem, który tak mocno się tym wyróżnia. Budzi we mnie frustrację fakt, że pod stadionem widzę tak mało polskich flag. Dlatego serce mi się kraje, jak widzę ile wsparcia dostaje Kvaratskhelia od swoich rodaków- chciałbym, żeby tak samo było w naszym przypadku.
Diego Armando Maradona Diego
Mieszkając w Neapolu, ciężko nie usłyszeć o Diego. Po jego śmierci, razem z wieloma innymi kibicami robiłem tablice pamiątkowe przy stadionie. Podobne zrobiłem po śmierci jego brata, Hugo. Pamiętam wszystko, co działo się wtedy koło stadionu, na QuartiereSpagnoli. Z racji tego, że mieszkałem wtedy w centrum miasta, często bywałem pod muralem Diego. Dużo osób rozpoznawało mnie z mojej działalności jako polski kibic.
Piotr Zieliński
Z okazji urodzin polskiego gracza 20 maja wraz z kolegami przygotowałem dla Piotra piękną dekorację przed wyjazdem ze środka treningowego w CastelVolturno. Włożyłem w to dużo pracy. Może nie jestem artystą, ale efekt był naprawdę ciekawy. Zawsze jak tylko mam okazję, próbuję porozmawiać z Piotrem, choćby przez chwilę.
Arkadiusz Milik
Kibicowałem Arkadiuszowi od samego początku. Szanuję jego decyzję o zmianie klubu. Ciężko jednak jest mi ocenić fakt, że chciał odejść do Juventusu. Według mnie najlepszym wyborem po jego odejściu z Neapolu byłoby zostanie w Marsigli.
Centro SportivoParadiso, Soccavo, Napoli
Właśnie mija rok od pierwszych prac na murach Paradiso. Zorganizowałem kilka wystaw fotograficznych pod nazwą „Polska Wystawa Fotograficzna”, która została na stale umieszczona na murach Centro SportivoParadiso, wraz z wystawami koszulek i akcjami przed muralem Diego Maradony, w których uczestniczyła jego córka Dalma przy starym stadionie treningowym Napoli. Rozważałem wiele miejsc, w których mógłbym zorganizować coś po śmierci Diego od polskich kibiców. To miejsce niemal historyczne, ale także drugi dom Maradony. Było ono opuszczone i zamknięte przez niemal 20 lat z powodu długów i braku chętnych do kupna i odnowy. Wiele osób chciałoby, żeby otworzono tam Muzeum SSC Napoli oraz ośrodek treningowy dla młodzieży. Chcielibyśmy również świętować zwycięstwo w Centro Paradiso, a nie przy murach, gdzie wystawa nie jest jeszcze dokończona.
Dekoracja Scudetto 3
Aktualnie pracujemy nad nową, oficjalną wystawą z okazji zwycięstwa Włoch. Zadebiutuje ona dopiero 4 czerwca, ponieważ aktualne warunki pogodowe nie sprzyjają pracom. Niestety pierwsze powieszone dekoracje zostały już naruszone przez wiatr. Znajdzie się tam również dekoracja w biało-czerwonych barwach w ramach podziękowań od polskich kibiców.
Olejek ze kory cynamonu ~ CYNAMON ~ Cinnamomum burmannii
Cynamon zna chyba każdy. A przynajmniej jego słodko-pikantny, rozgrzewający i pobudzający smak i zapach, przywodzący na myśl najczęściej słodkie bułeczki (ang. cinnabons), zimową owsiankę, pikantną amerykańską gumę do żucia czy świąteczne wypieki. A kiedy często korzystamy z danej rośliny, warto zapoznać się z jej właściwościami i historią, szczególnie jeśli ma tak silne działanie jak cynamon. Przekonaj się zatem, ile naprawdę wiesz o tej legendarnej przyprawie…
Co dwa cynamony, to nie jeden
Choć cynamon wydaje się niewinnym, słodkim i rozgrzewającym “dodatkiem” w kuchni czy mieszankach aromaterapeutycznych, należy stosować go niezwykle ostrożnie. Nie tylko dlatego że jest to jeden z tzw. “gorących” olejków eterycznych, ale również z uwagi na silne działanie jego składników aktywnych.
Mimo około 250 gatunków cynamonu, na rynku dostępnych jest zaledwie kilka, a najważniejsze do rozpoznania są właściwie 2 typy: cynamon cejloński i cynamon kasja. Ten pierwszy to tak zwany “prawdziwy” cynamon, chociaż nie jest on wcale lepszy od drugiego – jest po prostu droższy i ma troszkę słodszy aromat niż kasja, którego profil aromatyczny jest lekko pikantniejszy. Cynamon cejloński (Cinnamomum verum / C. zeylanicum) pochodzi ze Sri Lanki, gdzie od wieków uprawiany jest przez tamtejszą ludność. Z kolei cynamonem kasja określa się kilka gatunków, m.in. Cinnamomum cassia – inaczej “cynamon chiński”, choć pochodzi z Indonezji, gdzie rośnie również Cinnamomum burmannii (inaczej zwany cynamonem “korintje”, indonezyjski czy też sumatrzański). Oba gatunki cynamonu stosowane są od wieków w leczeniu dolegliwości, chociaż dzięki badaniom laboratoryjnym wiemy, że cynamony kasja zawierają więcej składnika aktywnego o nazwie kumaryna, który trzeba zażywać ostrożnie – bezpieczna dzienna dawka cynamonu to maksymalnie 1 łyżeczka sproszkowanej przyprawy lub 3-4 krople olejku cynamonowego do dyfuzora. Wśród cynamonowych olejków eterycznych spotkać można 3 typy: cynamon cejloński z kory, cynamon sumatrzański z kory oraz cynamon chiński “cassia” z liści.
Moc ukryta w korze
Olejki cynamonowe znane są ze swoich właściwości leczniczych od tysiącleci – wymieniane z wielką czcią zarówno w Biblii, jak i na ścianach grobowych Hatszepsut, w pismach starożytnych Greków i Rzymian, w medycznych księgach chińskich czy ajurwedyjskich, a nawet jako średniowieczny lek przeciwko dżumie (i składnik znanej w aromaterapii antydżumowej mieszanki “olejku złodziei”, o której więcej przeczytacie w Olejkowym Sklepie jako “olejek alchemików”), lecz dopiero dziś – dzięki badaniom laboratoryjnym – możemy oficjalnie przyznać, że cynamon ma szereg silnych właściwości prozdrowotnych, które stymulują pracę organizmu – nie tylko ludzi, ale i zwierząt czy innych roślin.
Przyglądając się nieco bliżej olejkom eterycznym z cynamonu, warto zapamiętać dwa składniki aktywne, które grają pierwsze skrzypce i odpowiedzialne są w głównej mierze za znany ciepły i energetyzujący zapach cynamonu, ale i za właściwości przeciwdrobnoustrojowe i balansujące poziom cukru we krwi: aldehyd cynamonowy (jedna z najsilniejszych substancji występujących w olejkach eterycznych), oraz eugenol (występujący w dużych ilościach również w olejku goździkowym, z gałki muszkatołowej czy bazyliowym). Ze względu na to, że substancje te są silnie drażniące dla skóry i błon śluzowych, należy z wielką ostrożnością stosować olejki cynamonowe – dlatego w Olejkowej Szkole i Olejkowym Sklepie zawsze zaznaczamy, że przy aplikacji olejku cynamonowego na skórę należy rozcieńczać go z olejem bazowym w proporcji minimum 1:5.
Wśród najważniejszych dobroczynnych właściwości olejku cynamonowego z kory wymienia się działanie: ● przeciwcukrzycowe (balansuje poziom cukru i insuliny we krwi)
● przeciwdrobnoustrojowe (antywirusowe, antybakteryjne, antygrzybicze,
antypasożytnicze)
● przeciwbólowe, przeciwreumatyczne
● antyoksydacyjne (przeciwstarzeniowe)
● przeciwzapalne
● przeciwzakrzepowe
● przeciwnowotworowe
● stymulujące krążenie, rozgrzewające
● pobudzające, energetyzujące
W związku z tymi właściwościami olejku cynamonowego, zaleca się stosowanie go pod opieką specjalisty w przypadku dolegliwości takich jak:
● cukrzyca
● miażdżyca, choroby sercowo-naczyniowe
● choroby zakaźne
● niska odporność
● nadciśnienie
● znużenie psychiczne
● zatrucia pokarmowe, niestrawność
● zakrzepy, zastój limfy, opuchlizna, słabe krążenie krwi, zimne kończyny
● przeziębienie, grypa, infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych
● opryszczka, stany zapalne skóry, brodawki, kurzajki, łupież
Jak stosować olejek cynamonowy?
Olejek cynamonowy można stosować na skórę w rozcieńczeniu z olejem bazowym przynajmniej w proporcji 1:5 – wtedy może być on stosowany w rozgrzewającym masażu, kąpieli, kompresach i inhalacji.
Olejek cynamonowy polecany jest w zakażeniach dróg oddechowych w postaci inhalacji i dyfuzji dyfuzorami ultradźwiękowymi – najlepiej w połączeniu z innymi olejkami eterycznymi, np. olejkiem eukaliptusowym, olejkiem goździkowym, olejkiem pomarańczowym czy olejkiem lawendowym, (dwa ostatnie szczególnie w przypadku aromaterapii dla dzieci).
Wszystkie naturalne olejki eteryczne najlepiej jest dyfuzować za pomocą profesjonalnego dyfuzora do aromaterapii ze specjalnych tworzyw PP i ABS, które nie wchodzą w reakcję chemiczną z olejkami eterycznymi. Dzięki temu skład fitochemiczny olejków nie zostaje naruszony, w przeciwieństwie do reakcji olejków na ich podgrzewanie w kominkach czy świecach, kiedy to stają się toksyczne. Kupując olejki eteryczne i dyfuzory w Olejkowym Sklepie możesz mieć pewność najwyższej jakości produktów do aromaterapii, które faktycznie działają.
Na OlejkowySklep.pl kupisz prawdziwe, naturalne olejki eteryczne o właściwościach terapeutycznych – a z kodem GAZZETTA zapłacisz 10% mniej.
17 maja o godz. 18:30 w Momentum Gallery w Krakowie, odbędzie się wernisaż wystawy „The last of winters”, którą będzie można oglądać do 31 maja. Wystawa jest częścią programu towarzyszącego Cracow Art Week KRAKERS 2023.
Patrzysz przez okno. Pada ostatni śnieg, jaki zobaczysz. Wyjdziesz? Posmakujesz? Czy teraz łatwiej się nim cieszyć niż na przystanku autobusowym było tak zimno. Teraz już wiesz, że to ostatni śnieg. A ostatniość trzeba cenić.
Bo zimy więcej nie będzie. Pewnego razu zima przyjdzie i będzie tą ostatnią. Skąd będziesz wiedzieć, że to już ta – ostatnia? Zima niemożliwa. Bez energii, skryta, przestraszona, nieswoja. Minął już rok od rozpoczęcia wojny, która miała się już nie wydarzyć. Ostatnie zimy, ostatnie wojny, ostatnie spojrzenia i nadzieje. Zima. To ten niezwykły czas pomiędzy ciepłem kominka i śmiercią z braku światła. Narnia więc czy depresja? Bruegel, Wyspiański, Friedrich, Karpowicz – reprezentacje zimy mają wyjątkowe tradycje. Dziś przepiszemy je na nowo.
W dniach 12-21 maja w kinach w Warszawie, Wrocławiu, Gdyni, Poznaniu, Katowicach, Łodzi, Bydgoszczy i Lublinie oraz 24 maja-4 czerwca online na mdag. Documentari italiani al 20° Millennium Docs Against Gravity pl odbędzie się 20. edycja festiwalu Millennium Docs Against Gravity. Hasło jubileuszowej edycji brzmi „Nie bądź obojętny_a” i odwołuje się do słynnych słów Mariana Turskiego, które stały się także hasłem obchodów 80. rocznicy wybuchu powstania w getcie warszawskim organizowanych przez Muzeum POLIN.
Również w tym roku MDAG nie pozostaje obojętny na palące problemy XXI wieku, wśród których szczególnie ważny jest kryzys klimatyczny i związane z nim zagrożenie praw człowieka. Reżyserzy_ki starają się nie przechodzić bez zainteresowania obok drugiej osoby i jej jednostkowej historii. Podczas jubileuszowej edycji festiwal przypomina również o niezwykłej wartości samego kina, które uczy nas wrażliwości i uważności na świat. W programie festiwalu znalazły się również filmy dokumentalne włoskich reżyserów.
Umberto Eco i biblioteka świata, reż. Davide Ferrario
Biblioteka Umberto Eco to świat sam w sobie – liczy ponad 30 000 tomów dzieł współczesnych, do których dochodzi 1500 rzadkich, zabytkowych książek. Davide Ferrario zyskał, dzięki wcześniej współpracy z Eco przed jego śmiercią, dostęp do tej ogromnej kolekcji. Odkrywa, w jaki sposób wybitny pisarz myślał o świecie przez pryzmat zgromadzonych przez siebie opowieści.
Dziewczyna w fontannie, reż. Antongiulio Panizzi
Był rok 1960, kiedy olśniewająco piękna szwedzka aktorka Anita Ekberg, w kultowej scenie filmu „Słodkie życie” Federico Felliniego, ukazała się w czarnej sukni, ze swoimi długimi blond włosami w słynnej włoskiej fontannie. Po premierze filmu stwierdziła, że to ona uczyniła reżysera sławnym, a nie na odwrót, ale osoba i grana przez nią postać filmowa to nie to samo. Ekberg przez całe życie walczyła o to, żeby uwolnić się od swojej legendy. Film opowiada historię aktorki głosem Moniki Bellucci – innej ikony, tym razem współczesnego kina. Przeplatając archiwalne zdjęcia Ekberg ze współczesnymi obrazami Bellucci, reżyser filmu nie tylko pokazuje kultowe kobiety współczesnego kina, ale zadaje też pytanie, jak to jest być jego ikoną.
Bella Ciao, reż. Giulia Giapponesi
Od czasów II wojny światowej gdziekolwiek walczono o wolność i sprawiedliwość, śpiewano piosenkę „Bella Ciao”. Oficjalna wersja wskazuje włoskich partyzantów jako jej pierwszych wykonawców i Yves Montanda jako tego, który zrobił z niej słynną pieśń wyzwoleńczą w latach 60. XX wieku. Kilka lat temu „Bella Ciao” stała się piosenką promującą słynny serial Netflixa „Dom z papieru”. Jednak źródła piosenki nie są oczywiste. Twórcy filmu zebrali wyjątkowe materiały archiwalne i plejadę specjalistów od słynnego utworu, którzy sami w sobie mogliby być tematem filmu.
W podróżach, reż. Gianfranco Rosi
Film przedstawia postać papieża Franciszka w czasie jego licznych podróży. Nominowany do Oscara Rosi wykorzystuje archiwalne i własne materiały kręcone przez 9 lat. Zaczyna od momentu, kiedy Jorge Mario Bergoglio zostaje wybrany papieżem w 2013 roku. Reżyserowi udało się skrócić dystans do papieża i ciekawie połączyć materiały własne z archiwalnymi. Poznajemy, jakie tematy porusza papież Franciszek w rozmowach z wiernymi, dyplomatami i mediami oraz jak wybuch wojny w Ukrainie zmienia wszystko, w tym jego wizerunek.
Bezmiar. Świat Luigiego Ghirriego, reż. Matteo Parisini
Luigi Ghirri, sławny włoski fotograf z regionu Emilia-Romania, pisał eseje i pamiętniki przez całe swoje życie, medytując nad znaczeniem obrazu. Jego niezwykła wrażliwość zrewolucjonizowała współczesną fotografię. Idąc na przekór trendom, wypracował swój własny warsztat, styl i punkt widzenia na świat przed obiektywem. Uprawiana przez niego sztuka fotografii znajduje odzwierciedlenie także w pismach, które pozostawił i stanowią świadectwo jego podejścia do rzeczywistości, egzystencjalnych dylematów i niezwykłej afirmacji życia. Reżyserowi udało się uchwycić tajemnicę, która stoi za poszczególnymi pracami artysty. Film podąża za pracami Ghirriego 30 lat po jego śmierci, łącząc zdjęcia w cykle, naturalnie związane z miejscami i życiem osobistym artysty. Przetłumaczyć na język sztuki i zinterpretować rzeczywistość, myśli, pamięć oraz wyobraźnię – to motto jednego z najwybitniejszych włoskich fotografów w historii.
Najważniejsi przedstawiciele i eksperci ryku motoryzacyjnego rozmawiali nt. rozwoju branży w Jaworznie podczas VI edycji International Automotive Business Meeting.
IABM to jedno z najważniejszych wydarzeń motoryzacyjnych B2B, podczas którego czołowi eksperci, profesjonaliści z Europy Środkowo-Wschodniej oraz międzynarodowi goście przez dwa dni dzielili się najlepszymi praktykami branżowymi, wymieniali doświadczeniami i budowali relacje.
Tegoroczna edycja koncentrowała się na czterech głównych tematach: Polska Dolina Elektromobilności – wspieranie współpracy i budowanie kompetencji; Polska Gospodarka Wodorowa – przewidywanie przyszłości mobilności opartej na wodorze; Pojazdy Autonomiczne oraz Technologie Cyfrowe.
Głównym partnerem strategicznym tegorocznego IABM była ElectroMobility Poland, producent pierwszego polskiego samochodu z napędem elektrycznym – Izera. Kluczowym celem strategicznym dla produkcji Izery jest budowanie krótkich, lokalnych, dobrze skomunikowanych i efektywnych łańcuchów dostaw. Aby to osiągnąć, niezbędna jest współpraca z dostawcami o zaawansowanych możliwościach badawczo-rozwojowych, którzy będą wsparciem w procesie rozwoju komponentów.
Po więcej informacji zapraszamy na stronę internetową: https://iabmevent.com/blog/
