Economist Intelligence Unit przedstawił porównanie 80 krajów świata, które mogą zagwarantować dziecku najlepsze perspektywy do zdrowego, bezpiecznego i pomyślnego życia. Polska znalazła się na 33. miejscu w tym specjalnym rankingu, opublikowanym przez prestiżowy tygodnik „The Economist”, który wskazał Szwajcarię, Australię i Norwegię jako państwa, w których najlepiej urodzić dziecko w 2013 roku. Economist Intelligence Unit oferuje klucz do zrozumienia globalnego biznesu, poprzez analizę i prognozę orientacji politycznych, gospodarczych i rynkowych około dwustu państw, które realizowane są dzięki pracy setek ekspertów. Aby stworzyć tę klasyfikację eksperci oparli się na bardzo wielu kryteriach badawczych, niektórych subiektywnych, jak na przykład zadowolenie obywateli z życia, ich zaufanie do instytucji publicznych, poczucie stabilności na rynku pracy, a także obiektywnych, jak średnia długość życia, wysokość dochodu na osobę i stabilność rządów. Analiza EIU nie może być uznawana jedynie za „fotografię” aktualnej sytuacji gospodarczej świata, gdyż bierze również pod uwagę zachodzące zmiany i, jak zauważa sam instytut na swojej stronie internetowej, jest ona także przewidywaniem długoterminowym, które rozciąga się aż do 2030 roku, tj. roku w którym dzieci urodzone w 2013 będą już dorosłe. Z analizy wynika, że Rosja, Bułgaria i Ukraina uplasowały się najgorzej wśród krajów europejskich. Włochy znalazły się na 21. miejscu i tym samym wyprzedziły w rankingu państwa takie jak Francja, Wielka Brytania, Hiszpania i Portugalia. Analitycy zwracają również uwagę, jak w ciągu tylko jednego pokolenia znacząco zmieniła się pozycja niektórych państw pod względem jakości i warunków życia. Dwadzieścia pięć lat temu, np. trzy państwa zwycięskie nie znajdowały się w pierwszej dziesiątce ówczesnego rankingu, a Włochy zajmowały czwartą pozycję. Również pozycja Polski zmieniła się z biegiem lat, niestety na gorsze. Porównując poprzednie badanie z 1988 roku odkrywamy, że Polska pomimo głębokiego i przedłużającego się kryzysu zajęła pozycję o dziesięć oczek wyższą od tej tegorocznej. Rok 1988 w Polsce będzie pamiętany przez kroniki jako „rok strajków”, przeprowadzonych przez pracowników pod przywództwem związkowców z „Solidarności”, aby przezwyciężyć reżim komunistyczny. Należy podkreślić, iż w tym specyficznym kontekście historycznym, w Polsce stopa bezrobocia była relatywnie niska, obciążenia podatkowe nie wydawały się zbyt wysokie, a produkcja przemysłowa koncentrowała się w dużych miastach. Co ciekawsi mogliby zapytać o przyczyny takiego spadku pozycji Włoch i Polski w rankingu. Biorąc pod uwagę szczegółową analizę zmian na geopolitycznej mapie świata od 1988 roku aż po dzień dzisiejszy, wydaje się być co najmniej naiwne i ryzykowne skuteczne porównanie tych dwóch klasyfikacji. Dwadzieścia pięć lat temu sytuacja polityczna na świecie pod wieloma względami różniła się od aktualnej; w międzyczasie miały miejsce zmiany o znaczeniu historycznym, w szczególny sposób w Europie, tak jak np. zniknięcie niektórych państw (Jugosławia i ZSRR), a następnie reorganizacja geopolityczna ich terytoriów. Od 1988 do dziś gospodarki niektórych krajów umocniły swoją pozycję, a inne rozwinęły się od nowa, w szczególności te azjatyckie i północnoeuropejskie. Zmniejszył się obszar terenów zielonych na skutek procesów urbanizacji i pustynnienia; liczba mieszkańców planety wzrosła znacząco, z pięciu miliardów zarejestrowanych w połowie lat 80. aż po imponującą liczbę siedmiu miliardów w 2012. Jest zatem zrozumiałe, że wzrost demograficzny oraz zjawiska migracyjne z nim związane wpłynęły na rozmieszczenie bogactwa wśród różnych narodowości świata. Także globalny kryzys ekonomiczny, który od 2007 roku osłabił wiele światowych gospodarek, z pewnością wpłynął na przydział pozycji w rankingu, w szczególności obniżając pozycję państw należących do strefy euro. Polska z pewnością zapłaciła wysoką cenę za przejście z gospodarki centralnie sterowanej na gospodarkę wolnorynkową. Przejście to, z jednej strony otworzyło Polsce drogę do dynamicznego rozwoju gospodarczego, uwalniając ją z żelaznych ograniczeń politycznych i społecznych, typowych dla komunizmu, lecz z drugiej strony przyczyniło się do stopniowego wygenerowania się dysproporcji ekonomicznych między gospodarstwami domowymi, które w związku z tym nie mogą zapewnić jednakowych warunków rozwojowych wszystkim dzieciom, które dopiero się urodzą. Ostatnie migracje pracowników z Polski do bogatszych państw, takich jak Niemcy czy Norwegia, wyraźnie wskazują na to, że Polki i Polacy coraz chętniej chcą rodzić i wychowywać swoje dzieci poza ich ojczystym krajem.

“Jak jest zbudowany plemnik” – to tytuł konferencji, która odbyła się we wtorek, 4 grudnia w Instytucie Kultury Włoskiej.

Wyjątkowym prelegentem na tej konferencji był Massimo Mazzini, profesor zwyczajny zoologii na Uniwersytecie Tuscia, aktualnie eskpert ds. naukowych przy Włoskim Instytucie Kultury w Warszawie.

Profesor Mazzini, używając prostego i jasnego języka, zabrał licznie zgromadzoną publiczność w odkrywczą podróż po świecie męskich komórek rozrodczych. Swój wykład rozpoczął od przedstawienia obserwacji poczynionych przez holenderskiego naukowca Antoniego van Leeuwenhoek’a, który w 1677 r., obserwując przez prymitywny mikroskop próbkę nasienia pacjenta chorego na kiłę, jako pierwszy opisał to, co on sam nazwał “mikroskopijnymi protistami”.

Prawie 300 lat później, wraz z nadejściem mikroskopu elektronicznego, możliwe stało się dokładniejsze badanie plemników, ich morfologii oraz funkcji.

Od początku lat 70′, profesor Mazzini korzystając z nowych technologii, oddał się badaniom nad komórkami rozrodczymi w świecie zwierzęcym. Opowiadając o swoich badaniach rozpoczętych w Sienie pod kierownictwem profesora Baccetti i kontynuowanych na różnych uniwersytetach włoskich, profesor zaprezentował wiele pięknych obrazków, wśród których znalazły się także i te jego autorstwa. Było to pewnego rodzaju porównanie wielu rodzajów plemników obecnych w świecie zwierzęcym, poczynając od klasycznego modelu plemnika. Prelegent przedstawił procesy ewolucyjne, które doprowadziły do powstania plemnika pozbawionego wici oraz plemnika z dwoma wiciami, czyli takich które są nieruchome, a także i takich, które przyjmują anormalne formy. Zróżnicowana morfologia, wewnętrzna struktura, defekty oraz zniekształcenia wielu plemników reprezentujących wszystkie typy systematyki organizmów.

Na koniec wykładu pojawiło się wiele pytań, niektóre bardziej techniczne, inne powodowane zwykłą ciekawością. Skłoniły one słuchaczy do refleksji nad procesem ewolucji tej komórki w czasie i przede wszystkim nad negatywnymi efektami, jakie wywierają na nią zmiany środowiska powodowane przede wszystkim zanieczyszczeniem przez metale ciężkie takie jak ołów, rtęć i aluminium. Zmiany te wpływają na funkcjonowanie plemników i mogą nawet w znaczny sposób zagrażać płodności kobiety.

Była to interesująca i bogata w informacje konferencja, prowadzona w zachęcający i budzący sympatię sposób, co umożliwiło zainteresowanej i uważnie słuchającej publiczności poznanie tej podstawowej dla naszego życia komórki.

Diana Golec

Tysiące świec jarzących się małymi płomykami otulonych delikatnym śpiewem – to pierwszy obraz, jaki przychodzi mi na myśl, kiedy wspominam Taizé. Europejskie Spotkanie Młodych to wydarzenie jedyne w swoim rodzaju! Jest to czas tworzenia jedności z różnorodnych elementów wiary, języków, kultur i osobowości. Obrazowo można to przedstawić, jako układanie kilkudziesięciu tysięcy kawałków puzzli, które mają utworzyć piękną całość. Wszyscy uczestnicy są przydzieleni do poszczególnych parafii tak, aby we wspólnocie parafialnej znalazło się jak najwięcej odrębnych narodowości. Tym sposobem uczestnicy są mobilizowani, by otwierać się na innych – najpierw z konieczności, a potem z potrzeby serca, by poznawać i doceniać bogactwo drugiego człowieka.

Przed moim pierwszym wyjazdem na „pielgrzymkę zaufania przez ziemię” (jak o spotkaniu zwykli mawiać Bracia ze wspólnoty Taizé) dowiedziałam się, że mam być animatorką jednej z grup i szczerze mówiąc, trochę się wahałam. Zastanawiałam się jak ja sobie poradzę z moją nikłą, na tamten czas, znajomością języków obcych. Wtedy przyjaciel powiedział mi, żebym porozumiewała się z innymi językiem serca. Ta cenna lekcja nie tylko wyciszyła niepokój, ale i przydała się w prowadzeniu grupy – prawdziwej wieży Babel. Są to małe grupy, w których jest możliwość omówienia bardzo osobistych spraw, czy po prostu podzielenia się z innymi swoimi myślami. W mojej grupie były cztery Włoszki, troje Chorwatów i troje Polaków. Miałam okazję zaobserwować, jak osoby, którym łatwiej przychodziło otwarcie się, zachęcały do rozmowy tych mniej śmiałych lub tak ambitnych, że nie chcieli się zdradzić ze swoim brakiem znajomości języków obcych. Spotkania te przynoszą mnóstwo radości, ponieważ pada podczas nich wiele ważnych pytań i pięknych odpowiedzi. Przekonałam się, że młodzi ludzie, choć często gonią za oryginalnością, to w głębi serca pragną tego, co proste – szczęśliwej rodziny, dobrych przyjaciół, odkrywając jak ważne są w ich życiu relacje.

Najbardziej jednak lubię, gdy ktoś dzieli się swoim sposobem przeżywania wiary. Spośród wielu osób, z którymi przyszło mi rozmawiać, szczególnie zapadł mi w pamięci pewien chłopak, który będąc punkiem założył pierwszy w swoim kraju katolicki zespół punkowy – to jego sposób na głoszenie Dobrej Nowiny i dzielenie się tym, co odkrył w szkole Jezusa. Droga, którą przeszedł, zanim odnalazł w sobie wiarę, była długa i pełna buntu, ale dzięki temu nie zniechęca się trudnościami, które pojawiają się również teraz.

Europejskie Spotkanie Młodych, na wzór ekumenicznej wspólnoty z małego francuskiego miasteczka Taizé, gromadzi zarówno protestantów, katolików, jak i prawosławnych – młodych chrześcijan, którzy uczą się szukania wspólnych dróg dla naszych różnych wyznań, a więc pochylenia się nad Słowem Bożym oraz adoracji wyrażonej w śpiewie. Rozważania oparte o fragmenty Pisma Świętego prowadzone przez brata Aloise w trafny sposób dotykają spraw, którymi żyją młodzi ludzie, dzięki czemu słuchają tego w niewiarygodnym wprost skupieniu!

Na to wewnętrzne wyciszenie w pewnym stopniu ma także wpływ śpiew kanonów, których harmonijne melodie i proste słowa koją, a zarazem porywaja serca. Na mnie samej zrobiło to duże wrażenie. Gdy pierwszy raz znalazłam się w hali, gdzie miała odbyć się modlitwa i zobaczyłam to ogromne morze ludzkich głów rozkrzyczanych, zajętych telefonami i aparatami fotograficznymi, to pomyślałam, że będzie to dla nas wszystkich stracony czas. Hałas był nie do opisania! Gdy jednak popłynęły pierwsze dźwięki muzyki, zapanowała głęboka cisza… Wiele osób mówiło mi potem, że ta chwila wprawiła ich w głębokie zadziwienie – mnie również! Przypomniałam sobie fragment Ewangelii, w którym Jezus ucisza burzę na jeziorze, wiem już jak musieli się czuć apostołowie.

Wiele pięknych wspomnień wiąże się również z chwilami spędzonymi u rodzin goszczących uczestników Taizé. Są one wspaniałą okazją do poznania kultury i tradycji danego kraju. Często przy pożegnaniu stwierdzamy, że nie jesteśmy już obcymi sobie ludźmi, lecz braćmi i siostrami, co w jakiś dziwny sposób łagodzi smutek rozstania. Niesamowite jak spontaniczni i otwarci potrafią być wtedy ludzie, jak bardzo chcą tworzyć jedną rodzinę.

W tym roku młodych ludzi pod swe dachy przyjmą włoskie rodziny, gdyż na zaproszenie Ojca Świętego Benedykta XVI Europejskie Spotkanie Młodych odbędzie się w Rzymie w dniach od 28 grudnia 2012 do 2 stycznia 2013 roku. Uczestnicy przybędą jako pielgrzymi do grobów Apostołów i do katakumb, aby modlić się w wielkich bazylikach miasta siedmiu wzgórz oraz spotkać się z papieżem. Wraz z innymi pragnie wyjechać również grupa stypendystów z Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia – żywego pomnika Jana Pawła II. Jest to zdolna młodzież pochodząca z niezamożnych rodzin, która potrzebuje wsparcia w zebraniu funduszy na tę pielgrzymkę. Wszystkie osoby dobrej woli pragnące wesprzeć ten cel prosimy o wpłacanie pieniędzy na konto złotówkowe: 82 1160 2202 0000 0002 1766 6261 Bank Millenium S.A. lub konto w walucie euro: 79 1160 2202 0000 0002 2703 6321. Oba konta są w Banku Millenium S.A., wpłata z dopiskiem „Taize”.