Okładka nowego numeru Gazzetta Italia 76 eksponuje wnętrze nowego Teatru Szekspirowskiego w Gdańsku, nowoczesnego symbolu, ale o antycznych korzeniach, relacji włosko-polskich, które stale są odnawiane również poprzez projekt tego wyjątkowego budynku. W sierpniowo-wrześniowym numerze, oprócz hołdu dla teatru gdańskiego, znajdziecie wiele osobistych i interesujących historii, łaczących kultury włoską i polską: Włosi, którzy żyją i pracują w Polsce i Polki, które wybrały Bel Paese. W rubryce poświęconej podróżom powędrujecie drogą prowadzącą do Asyżu i zgłębicie różne oblicza Sardynii. Odkryjecie sekrety języka włoskiego poprzez teksty piosenek z lat 80. i 90. i muzykę Justyny Bacz, bohaterki m.in przedstawienia muzycznego poświęconego Dalidzie. Jak zawsze jest również przestrzeń dla kuchni, wina i kącik językowy; w tym numerze zamieszczamy też obszerną relację z Turnieju piłki nożnej Italiani in Polonia; oprócz tego, wiele innych ciekawych tematów do samodzielnego odkrycia!
Quo vadis Europo? W Krynicy o przyszłości kontynentu 3–5.09.2019
Goście będą poruszać się po zagadnieniach z obszarów: biznesu i zarządzania, inwestycji i rozwoju, Europy i świata, makroekonomii, nowej gospodarki, państwa i reform, społeczeństwa a także polityki międzynarodowej, bezpieczeństwa, energetyki oraz innowacji. Tradycyjnie odbędą się także Fora Ochrony Zdrowia i Regionów. Wśród przyznawanych nagród nie zabraknie na pewno tej dla „Człowieka Roku”. W ubiegłym roku z tą statuetką wyjechał z Krynicy premier Litwy – Saulius Skvernelis. – Forum Ekonomiczne w Krynicy to marka sama w sobie, która znana jest w całej Europie, a nawet daleko poza nią. Co roku tak układamy program, żeby jego różnorodność dawała szansę na szerokie spektrum możliwości w zapraszaniu najważniejszych gości. Przygotowania do tegorocznej edycji zaczęliśmy wyjątkowo wcześnie. Wszystko za sprawą bardzo ambitnych planów i pierwszych przymiarek do Forum w 2020 roku, które jednocześnie będzie trzydziestym w historii – podkreśla Kinga Redłowska, dyrektor programowa Forum.
W agendzie konferencji, która odbędzie się w dniach 3-5 września 2019 znajduje się wiele zagadnień dotyczących najbardziej palących problemów i wyzwań, przed którymi stoi Polska i Europa. Część polityczną zdominują z pewnością rozmowy na temat wyborów parlamentarnych, które zaplanowane są na późną jesień. Wiele uwagi poświęcone będzie kwestiom zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem onkologii, która mocno wybrzmi podczas obrad Forum Ochrony Zdrowia, rozwoju komunikacyjnego, nowoczesnych technologii, migracjom czy kwestiom międzynarodowym. Początek września w Krynicy będzie z pewnością gorący, nawet jeśli górska pogoda okaże się nieco bardziej kapryśna niż w ubiegłym roku.
Delegates will address issues from the following areas: business and management, investment and development, Europe and the world, macroeconomics, the new economy, state and reforms, society as well as international policy, security, energy and innovation. Traditionally, the Healthcare and Regions’ Forums will also take place. Among the awards, there will certainly be one for „The Man of The Year”. Last year, it went to Prime Minister of Lithuania, Saulius Skvernelis. “The Krynica Economic Forum as a brand is known throughout Europe and even further beyond. Every year we arrange the program in such a way that its diversity gives a chance for inviting wide range of guests. Preparations for this year’s edition started very early. All thanks to very ambitious plans and first attempts at the 2020 edition, which will be the thirtieth in history,” stresses Kinga Redłowska, the Forum’s programme director.
The agenda of the conference, which will be held on 3-5 September 2019, includes many issues concerning the most pressing problems and challenges facing Poland and Europe. A lot of attention will be paid to new communication tools, cutting-edge technologies, migration and international security. The beginning of September in Krynica will certainly be hot, even if the mountain weather happens to be slightly more capricious than last year.
UpTo, znajdź ciekawe wydarzenie w okolicy!
Kto po raz pierwszy przyjeżdża do Warszawy może poczuć się zagubiony, a jeśli do tego planuje zostać w stolicy na dłużej konieczne będzie znalezienie wydarzeń, podczas których szybko i nieformalnie może nawiązać nowe znajomości. Aby rozwiązać ten problem, polsko-włoski zespół wymyślił bardzo przydatną aplikację mobilną UpTo, dzięki której możemy uczestniczyć w ciekawych wydarzeniach w okolicy lub sami je organizować zapraszając obecnych lub potencjalnych przyjaciół. UpTo ułatwia integrację nowo przybyłych, przyczyniając się jednocześnie do rozwoju kulturalnego miasta. UpTo powstała w Warszawie, ale już planuje poszerzenie zasięgu działalności na kolejne polskie miasta. Jej pomysłodawcami są: Fabio Morelli, Pierluigi Zaccaria, Alessandro Marchinionni, Farbod Ameri i Mattia Castiglione. O tym jak powstała i jak korzystać z aplikacji rozmawiamy z Fabio Morelli, CEO UpTo.
Jak właściwie pojawiłeś się w Polsce?
W 2016 uczestniczyłem w programie Erasmus w Warszawie i wtedy po raz pierwszy pomyślałem o stworzeniu UpTo. Następnie ukończyłem studia i otrzymałem propozycję pracy w Accenture, gdzie pracuję do tej pory. W Warszawie poznałem Mattia, Pierluigi, Farboda i Alessandro, którzy tak jak ja są założycielami UpTo i to z nimi, około rok temu, zdecydowaliśmy o stworzeniu tego projektu. Jest to moja pierwsza prywatna działalność, ponieważ do tej pory zawsze pracowałem dla różnych firm jako freelancer. To samo tyczy się pozostałych członków UpTo, z wyjątkiem Mattia Castiglione, który jest właścicielem restauracji SpaccaNapoli.
Czy wejście na polski rynek było łatwe?
Otwarcie start-upu nie było bardzo skomplikowane, zajęło nam to około miesiąca. Oczywiście, pomoc Mattii, który jest w połowie Polakiem i ma już doświadczenie w zakładaniu firmy ułatwiła nam życie. Mimo wszystko odniosłem wrażenie, że w Polsce chyba łatwiej jest założyć firmę niż we Włoszech, gdzie jest więcej biurokracji, wyższe koszty i podatki. We Włoszech lubimy komplikować sobie sprawy, podczas gdy tutaj wszystko jest dość proste. Dodajmy że będąc przedsiębiorcami cyfrowymi, mogliśmy rozwinąć naszą aplikację zlecając to firmie zewnętrznej i dzięki temu byliśmy w stanie ograniczyć różne koszty poprzez znalezienie zewnętrznego wsparcia niektórych specjalistów w tej dziedzinie. Jeśli chodzi o nasz wkład, to ściśle współpracowaliśmy z programistami prowadząc ich w tworzeniu aplikacji, dbając o każdy szczegół projektu od konceptu po design, stworzyliśmy stronę internetową, plan marketingowy oraz przede wszystkim społeczność, na której opiera się idea UpTo.
Jak narodził się pomysł UpTo?
Projekt powstał, gdy zastanawialiśmy się nad naszym życiem jako „emigrantów” próbując zrozumieć, czego ludzie tacy jak my mogą potrzebować, aby poznać nowych przyjaciół w państwie innym niż kraj pochodzenia. Dla tych, którzy przenoszą się do nowego miasta na studia lub pracę, nie zawsze jest łatwo poznać nowych przyjaciół. Dlatego też często zostajemy zmuszeni do używania aplikacji takich jak Tinder czy Badoo lub szukać wydarzeń na Facebooku, nie zawsze z powodzeniem. Właśnie dlatego postanowiliśmy wymyślić taką aplikację, jakiej sami chcielibyśmy używać, aby poznawać nowych przyjaciół i tak pojawił się pomysł na UpTo. Chcieliśmy mieć aplikację, która byłaby łatwa w użyciu i pozwalała w ciągu kilku sekund dowiedzieć się, co dzieje się w naszym mieście mając na uwadze osobiste upodobania użytkownika. W UpTo można uczestniczyć lub zorganizować dowolne wydarzenia, takie jak przyjęcia w domu, obiady, spotkania w celu obejrzenia serialu lub meczu piłki nożnej aż po wydarzenia kulturalne związane z grami planszowymi lub jogą. Co więcej można zarabiać pieniądze robiąc to, co nas interesuje.
Do jakiej grupy odbiorców jest kierowana aplikacja?
Naszą grupą docelową są studenci Erasmus i młodzi pracownicy w przedziale wiekowym 18 – 35 lat. Natomiast muszę przyznać, że analizując nasze statystyki są również użytkownicy w wieku 35 – 55 lat. Jeśli chodzi o narodowość miło jest zauważyć, że oprócz wielu użytkowników „zagranicznych”, istnieje również silna reprezentacja Polaków.
Przedstawisz nam zespół UpTo?
Moi towarzysze podróży to Pierluigi Zaccaria, pełniący rolę dyrektora ds. komunikacji, który zarządza naszą społecznością, użytkownikami na pokładzie i komunikacją 360°; Farbod Ameri, dyrektor finansowy, który zajmuje się aspektami finansowymi, jak również relacjami z potencjalnymi inwestorami i któremu zawdzięczamy nazwę UpTo; Alessandro Marchionni, dyrektor ds. marketingu, który nadzoruje działania marketingowe i zarządza mediami społecznościowymi i rekrutacją i wreszcie, last but not least, Mattia Castiglione na stanowisku dyrektora operacyjnego, który zajmuje się wszystkimi kwestiami biurokratycznymi oraz organizacją wydarzeń związanych z jedzeniem, które jak wiadomo są jego specjalnością. Jeśli chodzi o moją rolę to, oprócz kierowania naszym zespołem i rozwijaniem aplikacji, prowadzę wiele działań marketingowych bazujących przede wszystkim na tzw. growth hacking oraz dbam o relacje z potencjalnymi partnerami zarówno w zakresie współpracy jak i realizacji wydarzeń.
Jakie macie plany na przyszłość?
Aktualnie pracujemy nad współpracą z innymi firmami, aby móc zaoferować jeszcze lepszą jakość naszym użytkownikom. Próbujemy na przykład zawrzeć umowę z jedną z firm zajmujących się dostawą jedzenia. Pomysł polega na tym, by dać naszym użytkownikom możliwość zamówienia pizzy czy hamburgera podczas imprez takich jak wieczory Gry o Tron lub mecze Ligi Mistrzów, wykorzystując zniżkę. Chcielibyśmy wprowadzić program lojalnościowy pozwalający na nagradzanie użytkowników za ich aktywność w aplikacji poprzez umożliwienie zarabiania wirtualnych monet, które następnie będą mogły zostać wykorzystanie do aktywowania np. kart podarunkowych Amazon.
Kolejnym celem jest rozprzestrzenienie działalności na inne miasta. W tej chwili mamy już realną możliwość rozwinąć się w Gdańsku, Sopocie, Gdyni i Krakowie. Poza tym bez wątpienia najważniejszym celem jest znalezienie inwestorów, którzy uwierzą w nasz projekt. Do tej pory realizacja aplikacji, jak i działania marketingowe były finansowane z naszych prywatnych oszczędności, wiadomo że mając dostęp do większych funduszy, moglibyśmy znacznie poprawić jakość aplikacji oraz rozprzestrzenić działalność na inne miasta i państwa. Oprócz Polski chciałbym wprowadzić UpTo w Barcelonie, ponieważ jest to drugie miasto, w którym mieszkałem i mam różne kontakty. Następnie myślę nad rejonem Europy wschodniej, nad miastami takimi jak Praga, Budapeszt czy Bukareszt, które tak jak Warszawa przeżywają właśnie okres silnego rozwoju gospodarczego i w których powiększa się społeczność cudzoziemców.
A we Włoszech?
Naturalnie chciałbym wprowadzić UpTo także we Włoszech, ale jeszcze nie teraz. W naszym kraju wciąż trudno jest wprowadzać innowacje, a ponadto w wielkich miastach jak Mediolan, Rzym, Neapol, Turyn czy Bolonia nie ma tak dużych społeczności młodych obcokrajowców jak w miastach, o których wspomniałem wcześniej. W Mediolanie natomiast powstała ostatnio aplikacja bazująca na podobnym koncepcie co nasza, jesteśmy już z nimi w kontakcie i być może nawiążemy współpracę.
Aby pobrać aplikację UpTo odwiedź stronę upto-app.com
Walter Prati: Polacy kochają modę zagraniczną
Z 251 miliardów euro światowych obrotów w branży modowej, Włochy i Francja znajdują się na zbliżonej pozycji z przychodami sięgającymi około 17 miliardów euro. Podczas gdy we Francji branżą modową zajmuje się około trzydzieści dużych przedsiębiorstw, we Włoszech działalność ta to duża struktura produkcyjna, na którą składają się setki firm. Na poziomie światowym Włochy pozostają krajem kojarzonym z modą, a trójkąt Lombardia-Emilia Romania-Wenecja Euganejska stanowi epicentrum produkcyjne, które przynosi 4 punkty procentowe PKB Belpaese. Urodzony w Brescii Walter Prati pochodzi z serca tego obszaru przemysłowego. Jako pionier w branży magazynowej (zakup zapasów) oraz w prowadzeniu sklepów na różnych rynkach, Prati jest również założycielem GPoland, czyli wiodącej firmy na rynku modowym w Polsce, która od ponad 20 lat działa jako kanał dystrybucyjny głównych włoskich marek na całym terenie tego kraju. Kiedy po raz pierwszy zainteresowałeś się światem mody?
„Było to w latach osiemdziesiątych, podczas mojej kariery w branży dystrybucyjnej. W tym czasie wraz z moim wspólnikiem staliśmy się europejskimi liderami w zakładaniu sklepów outletowych we Włoszech i za granicą. W latach dziewięćdziesiątych postanowiłem poszukać nowych możliwości i wtedy pomyślałem o Europie Wschodniej. Polska wydała mi się odpowiednim krajem do inwestowania, posiadającym w sobie nieodkryty dotąd potencjał modowy. W 1995 roku otworzyliśmy sklep Max Mara przy ul. Świętokrzyskiej w Warszawie, który jako pierwszy w Polsce należał do segmentu mody luksusowej założonego w Europie Wschodniej. Jakiś czas później otworzyliśmy drugi sklep na ul. Chmielnej, a następnie luksusowy wielobranżowy butik na Placu Trzech Krzyży. W ten oto sposób staliśmy się największymi importerami włoskich marek modowych w Polsce i punktem odniesienia dla wszystkich przedsiębiorstw chcących rozpocząć działalność na polskim rynku.”
Czy Polska okazała się dobrym wyborem?
„W 2004 roku osiem krajów Europy Wschodniej wstąpiło do Unii Europejskiej, w sumie 80 milionów ludzi, z których prawie połowa to byli Polacy. Z tego powodu Polska stała się jednym z najbardziej atrakcyjnych krajów dla włoskiego eksportu. Tutaj między 1990 a 2006 rokiem rynek mody stale się poszerzał, co doprowadziło do gwałtownego wzrostu w 2009 roku, po którym nastąpiło spowolnienie trwające do 2012 roku. Po jakimś czasie jednak sytuacja się ustabilizowała. Nasza firma stale się rozwijała. Obecnie jesteśmy agencją kierowaną przez około 100 profesjonalistów, którzy zarządzają ponad 50 włoskimi markami (w tym Emporio Armani, Trussardi Jeans, Love Moschino, Elisabetta Franchi, Gas, Furla, Lju Jo, Patrizia Pepe), a naszym ośrodkiem operacyjnym jest siedziba w Warszawie o wymiarach prawie 8 tysięcy metrów kwadratowych.”
Jak opisałbyś rynek mody w Polsce?
„Kiedy za granicą myśli się o Polsce, wielu błędnie kojarzy ją z nieco rażącymi standardami estetycznymi Rosjan, jednak Polacy mają bardziej dyskretne podejście do mody i zwracają dużą uwagę na jakość produktu. W przypadku włoskich marek na tym rynku odzież damska stanowi 80% dochodów ze sprzedaży. Warto jednak wspomnieć, że polscy klienci nie są szczególnie zainteresowani niszowym lub modnym produktem. Tutaj klient jest bardziej ostrożny niż entuzjastyczny i dlatego wybiera znaną markę, w przeciwieństwie do tego, co dzieje się we Francji i we Włoszech, gdzie zwraca się dużą uwagę na nowy trend i wyszukany styl. W tym samym czasie polski klient ewoluuje i otwiera się na zmiany – biorąc pod uwagę własne doświadczenie na rynku wierzę, że ta ewolucja w coraz większym stopniu skłoni Polaków do pójścia bardziej w stronę wyrafinowania i jakości. Od jakiegoś czasu również mężczyźni w Polsce zaczęli zwracać uwagę na ubiór, choć wątpię, żeby kiedykolwiek mogli “mieć hopla” na punkcie mody tak jak mężczyźni we Włoszech.”
Czy moda jest czynnikiem, który dotyczy głównie dużych miast?
„Załóżmy, że zapotrzebowanie na modę jest szeroko rozpowszechnione, ale oferta różni się w zależności od obszaru geograficznego. Warszawa, Kraków, Wrocław i inne duże polskie miasta są teraz rzeczywistością, w której panuje międzynarodowa atmosfera, dzięki czemu są bardziej otwarte na coraz modniejszy wygląd. Przykładowo, w Warszawie czy Krakowie możesz sobie pozwolić na noszenie kolorowej poszetki, która wystaje z kieszeni marynarki, jednak w innych miastach możesz być przez to postrzegany jako osoba ekscentryczna. Mimo to nie możemy zapominać o roli telewizji, internetu i mediów społecznościowych, dzięki którym rozpowszechnianie międzynarodowego gustu i trendów bez żadnych barier geograficznych pozwala poznać każdemu człowiekowi świat mody panujący wśród gwiazd show biznesu, blogerów i wpływowych ludzi.”
Od lat 70. do 90. to Włochy były krajem, który zapisywał karty historii mody, ale czy współczesna eksplozja sieciówek może oznaczać koniec dla Włoch jako lidera w świecie mody?
„Bez wątpienia zapotrzebowanie na rynku się zmieniło. Dziś nawet te kobiety, które kupują ubrania z Zary lub H&M noszą je w połączeniu z torebką Gucci lub Louis Vuitton. Jest to konsekwencja globalizacji rynków i gustu. Nie uważam jednak, aby nadejście szybkiej mody mogło zaszkodzić włoskim markom. W Polsce włoskie marki, zarówno w sektorach premium, jak i sieciówek dobrze się sprzedają i wciąż mają ogromny potencjał wzrostu. Chodzi o to, aby wiedzieć, jak uchwycić szybką modę, aby stała się ona szansą, a nie zagrożeniem.”
Czy zakupy online mogłyby zdominować inne sposoby sprzedaży?
Nie można zaprzeczyć, że procent sprzedaży internetowej osiąga już dwucyfrowy wynik i być może stanie się to problemem dla przedsiębiorców, jednak patrząc w przyszłość, nie wyobrażam sobie, aby zakupy mogły odbywać się na dłuższą metę tylko i wyłącznie przez Internet. Fizyczny sklep, w którym klient może oglądać, dotykać i wypróbować produkty, nadal pozostaje kluczowym narzędziem do zakupów online.”
A polskie marki?
“W Polsce jest wielu kreatywnych projektantów i długa tradycja branży produkcyjnej, która w Łodzi miała jedno z głównych centrów europejskiego przemysłu włókienniczego. Polski rynek mody rozwija się bardzo dynamicznie i wciąż pojawiają się nowi projektanci, którzy mam nadzieję, odniosą sukces i rozpoczną działalność za granicą. W przyszłości chciałbym móc wspierać polskie marki w procesie ekspansji w pozostałej części Europy.”
GAZZETTA ITALIA 75 (czerwiec-lipiec 2019)
Gazzetta Italia 75: Świeże kwiaty otaczające kobietę stojącą na balkonie to okładka Gazzetty 75, narysowana przez Dagnę Szwaję i inspirowana artykułem na temat istotnej roli balkonów w życiu Włochów. Wspaniały numer wzbogacony opowiadaniem uczestniczki ostatnich wyborów Miss PRL w 1989 roku, które wygrała Aneta Kręglicka stając się symbolem przejścia między dwoma epokami. Gazzetta zabierze was też w podróż do Umbrii i Toskanii, a także opowie historie o ikonie mody Luisie Spagnoli oraz o ikonie motoryzacji Fiacie 124 Spider. W nowym numerze, oprócz wielu interesujących artykułów, wśród których relacja z ostatniej edycji Premio Gazzetta Italia, znajdziecie również przepisy kulinarne, teksty o zdrowiu, języku i historii.
Nagroda Gazzetta Italia 2019 dla Bońka, Capponi-Borawskiej, Pałasińskiego i Stuhra
„Nagroda Gazzetta Italia jest wyrazem uznania dla tych, którzy wyróżniają się w relacjach polsko-włoskich oraz przyczyniają się do wzmacniania tego, co łączy te historycznie bliskie sobie kraje, które w tym roku obchodzą setną rocznicę relacji dyplomatycznych.” Tymi słowami jego Ekscelencja Ambasador Włoch Aldo Amati otworzył czwartą edycję Gali, która odbyła się 12 kwietnia w Messalce w Warszawie, w obecności 300 gości, wśród których dyrektor ICE Antonino Mafodda, dyrektorzy Włoskich Instytutów Kultury w Polsce Roberto Cincotta i Ugo Rufino oraz wiele osobistości przybyłych z całej Polski i z Włoch, wśród nich reżyserzy Marek Koterski i Jerzy Gruza, aktorka Małgorzata Bogdańska, aktor Maciej Stuhr, projektankta Yulia Fedetska, piosenkarka Justyna Bacz, prezes Fundacji Orange, dziennikarka Ewa Pawlik, producent filmowy Michał Jedynak oraz wielu przedsiębiorców i menagerów włoskich i polskich.
Pomysłodawcą Nagrody Gazzetta Italia jest dziennikarz Sebastiano Giorgi, naczelny magazynu polsko-włoskiego Gazzetta Italia, a realizacja wydarzenia odywa się we współpracy z Kasią Stefanow z Mystyle-events. W tym roku nagrody przyznano wielkiemu piłkarzowi Juventusu i AS Romy, a obecnie prezesowi PZPN Zbigniewowi Bońkowi. „To zabawne, że po tylu latach Włosi nadal nazywają mnie „bello di notte”, powtarzając przydomek nadany mi przez Gianni Agnelli! Włochy miały ogromne znaczenie w moim życiu i jestem dumny, że jako Polak przyczyniłem się zarówno do sukcesów naszej kadry narodowej na Mistrzostwach Świata jak i do sukcesów włoskich klubów w Europie.”
Drugą laureatką została Tessa Capponi-Borawska, wykładowca uniwersytecki i historyk: „kiedy odebrałam telefon z informacją o nagrodzie byłam zaskoczona i wzruszona. Jestem Włoszką, ale od 35 lat mieszkam w Polsce, te dwa wspaniałe kraje i dwie cudowne narodowości składają się na moją tożsamość.”
Trzecim nagrodzonym jest dziennikarz TVN Jacek Pałasiński: „to nagroda, którą odbieram z wyjątkową przyjemnością, bo przyznana przez kogoś, kto codziennie wstaje, żeby przekazywać informacje, a kiedy dziennikarstwo jest rzetelnie wykonywane odgrywa kluczową rolę dla dobrego funkcjonowania demokracji.”
Czwartym laureatem został wielki aktor i reżyser teatralny i filmowy Jerzy Stuhr. „Włochy są bardzo ważne dla nas Polaków, bo są krajem który w przeszłości przyjął nas z otwartymi ramionami i uczy nas podchodzić do życia z większym dystansem. Miałem zaszczyt odkryć Italię w latach osiemdziesiątych, kiedy zostałem zaproszony przez teatr Atelier di Formia, międzynarodowy instytut studiów nad teatrem współczesnym. Od tego momentu zostałem ambasadorem teatru polskiego we Włoszech, a później w Europie, wystawiając na scenie dzieła Witkacego i Mrożka,” powiedział Jerzy Stuhr, który odbierał już nagrody we Włoszech m.in. David di Donatello za całokształt twórczości i który ma za sobą role w filmach Nanni Morettiego, Luki Manfriediego i ostatnio rolę w filmie „I odpuść nam nasze długi” Antonio Morabito.
Podczas wieczoru, wspaniale prowadzonego przez dziennikarkę Barbarę Dziedzic i aktorkę Karolinę Porcari ubrane w eleganckie suknie projektu Barbary Piekut i wspierane tłumaczeniem Aleksandry Leoncewicz, zostały również przyznane wyróżnienia w dziedzinie mody dla Macieja Zienia: „jestem bardzo zadowolony z tego wyróżnienia, ponieważ dostaję je od społeczności włoskiej w Polsce, a dla nas, którzy pracujemy w świecie naznaczonym stylem, dobrym smakiem i elegancją, Italia jest nieustającą inspiracją.”
Drugie wyróżnienie powędrowało do Alessandro Biasi, dyrektora kreatywnego A Lab Milano, który podczas Gali pokazał swoje projekty po raz pierwszy w Polsce: „jestem bardzo zaszczycony tą nagrodą, którą otrzymuję od społeczności polsko-włoskiej i od magazynu, który tak bardzo dba o promocję włoskiego stylu i estetyki.” Również w tym roku nagrodzeni, oprócz oficjalnej statuetki, otrzymali wspaniałą szklana wazę z Murano, weneckiej firmy YALOS, która od lat wspiera Nagrodę Gazzetta Italia.
Niespodzianką były dodatkowe upominki: kolczyki marki Dall’Acqua dla Tessy Capponi-Borawskiej oraz portret dla Jerzego Stuhra autorstwa artystki Federichi Pezzolato, a także dla samego Sebastiano Giorgi, który z rąk Kasi Stefanow odebrał tę samą statuetkę co laureaci, z kolei Kasia Stefanow została uhonorowana szklaną wazą YALOS. Ambasador Aldo Amati i konsul Katarzyna Likus, również otrzymali wazony w prezencie od firmy Promovetro, należącej do marki artystyczne szkło z Murano. Po części oficjalnej goście mogli posłuchać zmysłowego głosu brazylijskiej piosenkarki Heloisy Lourenco, która przyjechała do Warszawy specjalnie na Galę. Towarzyszyli jej muzycy Andrzej Mikulski, Daniel Gutt i Pancho Campos. Nagroda Gazzetta Italia odbywa sie pod honorowym patronatem Ambasady Włoch w Polsce i Konsulatu Honorowego w Krakowie.
Podczas wieczoru odczytane zostały pozdrowienia od Pani konsul Katarzyny Likus, która nie mogła uczestniczyć w wydarzeniu. Firmy, dzięki którym Gala Gazzetta Italia mogła sie odbyć to: Argentea, Batiste, Bella Napoli, Chicco, Cingomma Creative Events, Dall’Acqua, Don Caruso, Duovita Smart Apartments, EverGreen, Faraone, Ferrero, GPoland, Grupa Mars, Hotel Warszawa, Kierc.net, L’Albavita, Leonardo, Mohani, Noble Lashes, Partnerspol Group, Promovetro – Vetro artistico di Murano, Salini, Styly, The Merchant of Venice, Wedel, Yalos.
Fot: Rafael Poschmann/©posh; mraczekphoto; Sebastiano Casellati
Lacjum, podróż do włoskich korzeni
Lacjum jest nieuchronnie naznaczone wspaniałością Rzymu, Wiecznego Miasta, które niezmiennie, znajduje się wśród najczęściej wybieranych celów podróży na świecie. Jednak poza swoją osławioną stolicą region ma również do zaoferowania liczne atrakcje historyczno-naturalne, które są jeszcze mało znane polskim turystom. Teren, na którym powstał Rzym, jeszcze przed narodzinami miasta, nazywany był etnonimem Latium, pochądzącym od łacińskiego latus, “rozległy”. Nazwa odnosiła się do nizinnego terenu, który różni się od pogórza e górzystych obszarów Centralnych Włoch, chociaż, jak się wkrótce przekonamy, Lacjum ma również do zaproponowania wiele interesujących górzystych miejsc.
ŚREDNIOWIECZNE OSADY I SZLAKI TURYSTYCZNE
Lacjum to region zawierający w sobie tereny o niezrównanym potencjale, połączone między sobą malowniczymi szlakami, tworzącymi podstawę segmentu turystycznego “slow” i “outdoor”, czyli niespiesznej turystyki dostosowanej do potrzeb człowieka, poprzez którą można odkryć prawdziwy wymiar czasu i przestrzeni. Są cztery najważniejsze szlaki: la Via Francigena na północy Lacjum, zaczyna się w Proceno, na granicy z Toskanią, a kończy w Rzymie, to klasyczna i najbardziej znana kopia dziennika z podróży arcybiskupa Sigerico z Canterbury. La Via Francigena na południu Lacjum prowadzi z Rzymu do granicy z regionami Kampania i Molise, można było się nią dostać na statek płynący do Ziemi Świętej wybierając jeden z dwóch głównych traktów (via Appia lub Prenestina). Szlak Św. Benedykta, szlak biegnie przez Lacjum, od granicy z Umbrią aż do Montecassino i łączy ważne historycznie miejsca związane z życiem Św. Benedykta. Trasa jest połączeniem piękna górzystych krajobrazów Monti Lucretili w rejonie Rieti z klasztorami benedyktyńskimi w Lacjum. Szlak Św. Franciszka, szlak śladami miejsc franciszkańskich, prowadzący z Umbrii do Rzymu, przez Valle Santa w okolicach Rieti..
Wzdłuż południowego szlaku Via Francigena, wybierając kierunek Appia Antica, znajduje się Castel Gandolfo, położony nad jeziorem Albano i zanurzony w świeżej zieleni wzgórz Castelli Romani na wysokości 435 m, miejsce pełne bujnej przyrody i historii. Jest wiele historii, z którymi związane jest to miejsce, ale jego najważniejsza funkcja, od XVII w. do dzisiaj, to letnia rezydencja papieży. Jezioro Albano, inaczej zwane jeziorem Castel Gandolfo, to ulubione miejsce rybaków, ponieważ jest pełne różnorodnych gatunków ryb. Poza tym, nad jeziorem można uprawiać żeglarstwo i kajakarstwo. Z kolei w Parku Naturalnym Castelli Romani znajduje się szeroki wybór szlaków pieszych, rowerowych i konnych, które prowadzą aż do Belvedere di Marino i do ruin Alba Longa. W okolicy nie można przegapić Villa Torlonia, gdzie gościł Goethe i inne znane osobistości, a także antycznej miejscowości Lanuvium i Sanktuarium Junony.
Sermoneta to osada położona pośród Monti Lepini, na dominującej pozycji równiny Pontina. Górujący nad miastem, dobrze zachowany zamek był rezydencją rodziny Caetani, należał do niej między innymi papież Bonifacy VIII.
Fragment szlaku Św. Franciszka biegnący przez Lacjum zaczyna się nad jeziorem Piediluco, to obszar rezerwatu przyrody z krajobrazem zdecydowanie apenińskim, bogatym w szlaki turystyczne i strome zbocza. Wzdłuż szlaku spotyka się 25 gmin, które zbiegają się w Rzymie, wśród osad na trasie znajdziemy Rivodutri, zanurzone w Rezerwacie nad jeziorami Lungo i Ripasottile. W średniowieczu osada była własnością opactwa Farfa, naznaczona walkami między Gwelfami i Gibelinami, w 1436 roku została niemalże całkowicie zniszczona na rozkaz Kardynała Giovanni Vitelleschiego. Inną średniowieczną osadą związaną z wielkim świętym jest bezwątpienia Greccio, założone przez grecką kolonię w starożytności, to średniowieczna osada na obrzeżach Monte Lacerone, zwrócone w stronę doliny Santa Reatina. Antyczna osada, otoczona lasem dębowym, zachowała w pełni swoją strukturę miasta warownego z pozostałościami zamku z XI w. Greccio zyskało światową sławę, po tym jak miało zaszczyt przyjmować w swoich progach Św. Franciszka z Asyżu, który właśnie tutaj w 1223 roku po raz pierwszy zrekonstruował Narodzeniy Jezusa w Betlejem. Osada należy do najpiękniejszych we Włoszech (razem z innymi gminami z niziny Rieti: Rieti, Colli sul Velino, Labro, Poggio, Bustone, Morro Reatino, Citta Ducale, Cantalice, Rivodutri i Contigliano) oraz posiada europejską markę EDEN, European Destination of Excellence.
Viterbo, znana również jako miasto papieży, ponieważ Alessandro IV, ze względu na wrogość ludu i mieszczaństwa rzymskiego, w 1257 roku przeniósł tam z Rzymu siedzibę Kurii papieskiej. Pałac papieży w czasach Klemensa IV został powiększony o dużą salę do audiencji, znaną dzisiaj jako “Aula (lub Sala) Konklawe”, w której, w latach 1268-1271, odbyło się najdłuższe konklawe w historii, trwające 1006 dni. W Viterbo jest wiele skarbów, o których warto wspomnieć, ale jeden w szczególności na to zasługuje: “Macchina di Santa Rosa”, noszona co roku 3 września ulicami miasta przez stu tragarzy. Korzenie tego malowniczego święta, które od 2013 roku znajduje się na reprezentacyjnej liście niematerialnego dziedzictwa kulturowego UNESCO, sięgają roku 1258, kiedy na rozkaz papieża Aleksandra IV zwłoki Świętej Róży, żyjącej w XIII w., zostały przeniesione z Kościoła S. Maria w Poggio do poświęconego jej Sanktuarium.
Civita di Bagnoregio, urocza osada w Tuscia, to pierwsza miejscowość europejska z rosnącą liczbą turystów w ciągu ostatnich pięciu lat. Dzięki stałej obecności reprezentacji Włoch w UNESCO, w 2017 roku udało się wpisać Civita di Bagnoregio, razem z jej „krajobrazem kulturowym”, na listę propozycji (Tentative list) i dzięki temu wpisać ją na listę dóbr materialnych i niematerialnych Dziedzictwa Unesco. Gmina od dawna budzi ogromne zainteresowanie ze względu na występujące tam procesy geomorfologiczne o wysokiej intensywności oraz ze względu na zdolność przystosowania człowieka do nieprzyjaznych warunków środowiska.
Jako region posiadający jedno z najciekawszych wybrzeży na półwyspie, Lacjum ma również w swojej ofercie osady morskie, nie tylko ze względu na przyrodę i zapierające dech krajobrazy, ale przede wszystkim ze względu na obecność osad leżących nad samym morzem, bogatych w historię i sztukę. Są to głównie osady średniowieczne i renesansowe, a także bardziej antyczne pochodzące z czasów epoki etruskiej i romańskiej.
Wybrzeże można podzielić na trzy obszary: riwiera Etruska na północy Lacjum to część wybrzeża, która, poza wyjątkowym pięknem osad morskich takich jak Santa Marinella-Santa Severa, zachowała skarby kultury przedromańskiej, pod wieloma względami będącej cały czas tajemnicą, i kultury etruskiej, która wpłynęła na późniejszą cywilizację romańską.
Riwiera rzymska, której Ostia Antica zachwyca cudami architektury romańskiej, a Anzio i Nettuno przenosi nas do epoki średniowiecznej i renesansowej dzięki zabytkom takim jak Twierdza San Gallo, Palazzo Baronale, Palazzo Pamphili oraz dzięki terenom o dużej wartości naturalnej takim jak Tor Caldara i Torre Astura.
Trzecim obszarem jest Riwiera Ulissesa położona na południe od stolicy, gdzie na zboczach Monte Orlando wyróżnia się GAETA, która już za czasów antycznych Rzymian zyskała miano republiki morskiej i miejsca wypoczynkowego.
PROJEKT ALTE TERRE
Prawie 600 km dziewiczego piękna, wypełnionego szczytami, głębokimi wąwozami, malowniczymi miasteczkami, rzekami, jeziorami i wodospadami. Prawdziwy skarb ukryty w samym centrum Włoch, oddalony o półtorej godziny drogi od Rzymu, położony niedaleko regionów Umbria, Toskania, marche i Abruzja.
Teren podzielony na cztery części: Amatrice-Accumoli, Cittareale, Posta, Antrodoco-Cittaducale-Castel Sant’Angelo.
W każdej z nich znajdują się uczestnicy większego projektu: restauracje, agroturystyka i drobni przedsiębiorcy gotowi do przyjęcia odwiedzających, dając im do dyspozycji własne pomieszczenia, doskonałe jedzenie, sprzęt i, przede wszystkim, własny uśmiech i chęć opowiedzenia o sekretach własnej ziemi.
Tutaj naprawdę “Natura jest szyta na miarę”. Nieważne czy ktoś poszukuje doświadczeń kulinarnych czy pieszych wędrówek, popołudniowego odpoczynku nad brzegiem jeziora czy wyprawy motocyklowej, dnia spędzonego na cichych wzgórzach czy poranku pośród zwierząt, Projekt Alte Terre jest w stanie zaspokoić każdą potrzebę
KUCHNIA
Amatriciana z policzków wieprzowych z Amatrice, carbonara, flaki, coda alla vaccinara, karczochy alla giudia, jagnięcina, to tylko niektóre z potraw z bogatej kuchni rzymskiej i Lacjum, która może się poszczycić największą liczbą produktów certyfikowanych. To teren, na którym znajdziemy pachnące oliwy i wina wysokiej jakości, piwa rzemieślnicze, typowe sery i wędliny oraz awangardowe szkoły kulinarne. Doskonałość kuchni tego regionu potwierdzają restauracje z gwiazdką Michelin: szesnaście restauracji w stolicy i osiem w pozostałej części regionu. Turystyka wiejska i enoturystyka mają w swojej ofercie autentyczne produkty, możliwość noclegów w spokojnych i zacisznych miejscach, wizyty w winnicach oraz degustacje win. Sukces tego typu turystyki jest potwierdzeniem tego, że główną motywacją przy wyborze podróży jest jedzenie i wszystko to, co jest z nim związane.
tłumaczenie pl: Agata Pachucy
GAZZETTA ITALIA 74 (kwiecień-maj 2019)
Gazzetta Italia 74: okładką najnowszego numeru GI, autorstwa artystki Doroty Pietrzyk, składamy hołd mistrzowi Leonardo da Vinci w 500. rocznicę smierci, poświęcamy mu również obszerny artykuł, który podkreśla geniusz i wczechstronność artysty. Poza tym w numerze znajdziecie mnóstwo ciekawych tematów: podróż przez filmowy Mediolan, Toskanię i malowniczy region Marche, a także wywiady poświęcone setnej rocznicy relacji polsko-włoskich z jego Ekscelencją Ambasadorem Włoch Aldo Amatim, z dyrektorem ICE Antonino Mafoddą oraz z dyrygentem Massimiliano Caldim. Nie do przegapienia również tekst naszej nowej autorki Aleksandry Leoncewicz, która od tego numeru będzie pisała o zawiłościach języka włoskiego w rubryce angolo linguistico. Oprócz tego nasze stałe rubryki z pewnością będą zajmującą lekturą.
Cinema Italia Oggi, Pokazy nowego kina włoskiego w Polsce
CinemaItaliaOggi, długo wyczekiwane doroczne spotkanie z najlepszymi filmami ubiegłorocznej kinematografii włoskiej, ma już swoją ósmą edycję i ambitny plan zaproponowania jeszcze szerszej publiczności nowego formatu, odmiennego od wcześniejszych. Ten ważny cel został osiągnięty dzięki współpracy Istituto Luce Cinecittà i Instytutów Kultury Włoskiej w Warszawie i w Krakowie, jak również wsparciu Ambasady Włoch i konsulatów honorowych poszczególnych miast. Również w tym roku CinemaItaliaOggi będzie wydarzeniem o szerokim zasięgu w Polsce. Jedenaście filmów, wśród najlepszych i najbardziej cenionych we Włoszech w 2018 roku, zostanie wyświetlonych w prestiżowych salach kinowych ośmiu miast: Warszawa, Kraków, Wrocław, Poznań, Szczecin, Łódź, Gdynia i Katowice. To bardzo ambitny projekt, stworzony i zrealizowany w celu wzmocnienia obecności nowego kina włoskiego w Polsce, osadzony w ważnym kontekście kulturowym i skierowany do wrażliwej i znającej się na sztuce publiczności. W zorganizowaniu tej imprezy w znaczący sposób wspomogło Istituto Luce Cinecittà, przybliżając najważniejszym włoskim dystrybutorom rangę tego przedsięwzięcia, którego celem jest promocja kina włoskiego poza tradycyjnym obiegiem dystrybucji. W tym roku również można liczyć na cenną współpracę z polskimi dystrybutorami, która świadczy o wielkim i rosnącym zainteresowaniem włoską produkcją filmową. CinemaItaliaOggi podąża w kierunku wyznaczonym przez włoskie Ministerstwo Spraw Zagranicznych projektem „Fare Cinema”, poświęconym współczesnemu kinu włoskiemu. Podczas tego tygodnia (20-26 maja 2019r.) oba Włoskie Instytuty Kultury, w Warszawie i w Krakowie, będą organizowały pokazy, seminaria, konferencje oraz spotkania z reżyserami, aktorami, scenarzystami, producentami i przedstawicielami branży filmowej.
WARSZAWA | KRAKÓW | WROCŁAW | ŁÓDŹ | POZNAŃ | KATOWICE | GDYNIA | SZCZECIN
Saremo giovani e bellissimi (Będziemy bardzo piękni i młodzi)
2018, 92’, reżyseria: Letizia Lamartire
28.03.2019 godzina 20.00
Ovunque proteggimi (Wszędzie mnie chroń)
2018, 94’, reżyseria: Bonifacio Angius
29.03.2019 godzina 18.00
Succede (Zdarza się)
2018, 94’, reżyseria: Francesca Mazzoleni
29.03.2019 godzina 20.30
Hotel Gagarin (Hotel Gagarin)
2018, 93’, reżyseria: Simone Spada
30.03.2019 godzina 18.00
Quanto basta (Do smaku)
2018, 92’, reżyseria: Francesco Falaschi
30.03.2019 godzina 20.30
Troppa grazia (Nadmiar łaski)
2018, 110’, reżyseria: Gianni Zanasi
31.03.2019 godzina 18.00
La profezia dell’armadillo (Przepowiednia pancernika)
2018, 99’, reżyseria: Emanuele Scarnigi
31.03.2019 godzina 20.30
Il vizio della speranza (Nałóg nadziei)
2018, 96’, reżyseria: Edoardo de Angelis
01.04.2019 godzina 18.00
A casa tutti bene (W domu wszystko ok)
2018, 105’, reżyseria: Gabriele Muccino
01.04.2019 godzina 20.30
Lazzaro felice (Szczęśliwy Lazzaro)
2018, 130’, reżyseria: Alice Rohrwacher
02.04.2019 godzina 18.00
Puoi baciare lo sposo (Puoi baciare lo sposo)
2018, 89’, reżyseria: Alessandro Genovesi
02.04.2019 godzina 20.30
KRAKÓW – Kino Pod Baranami
La profezia dell’armadillo (Przepowiednia pancernika)
2018, 99’, reżyseria: Emanuele Scarnigi
08.04.2019 godzina 19.15
Saremo giovani e bellissimi (Będziemy bardzo piękni i młodzi)
2018, 92’, reżyseria: Letizia Lamartire
09.04.2019 godzina 19.15
A casa tutti bene (W domu wszystko ok)
2018, 105’, reżyseria: Gabriele Muccino
10.04.2019 godzina 19.15
Puoi baciare lo sposo (Puoi baciare lo sposo)
2018, 89’, reżyseria: Alessandro Genovesi
11.04.2019 godzina 19.15
Ovunque proteggimi (Wszędzie mnie chroń)
2018, 94’, reżyseria: Bonifacio Angius
12.04.2019 godzina 19.15
Il vizio della speranza (Nałóg nadziei)
2018, 96’, reżyseria: Edoardo de Angelis
12.04.2019 godzina 21.15
Quanto basta (Do smaku)
2018, 92’, reżyseria: Francesco Falaschi
13.04.2019 godzina 19.15
Succede (Zdarza się)
2018, 94’, reżyseria: Francesca Mazzoleni
13.04.2019 godzina 21.15
Hotel Gagarin (Hotel Gagarin)
2018, 93’, reżyseria: Simone Spada
14.04.2019 godzina 19.15
WROCŁAW – Kino Nowe Horyzonty
Ovunque proteggimi (Wszędzie mnie chroń)
2018, 94’, reżyseria: Bonifacio Angius
29.03.2019 godzina 18.00
A casa tutti bene (W domu wszystko ok)
2018, 105’, reżyseria: Gabriele Muccino
29.03.2019 godzina 20.15
Il vizio della speranza (Nałóg nadziei)
2018, 96’, reżyseria: Edoardo de Angelis
30.03.2019 godzina 18.00
Hotel Gagarin (Hotel Gagarin)
2018, 93’, reżyseria: Simone Spada
30.03.2019 godzina 20.15
Quanto basta (Do smaku)
2018, 92’, reżyseria: Francesco Falaschi
31.03.2019 godzina 18.00
Troppa grazia (Nadmiar łaski)
2018, 110’, reżyseria: Gianni Zanasi
31.03.2019 godzina 20.15
Saremo giovani e bellissimi (Będziemy bardzo piękni i młodzi)
2018, 92’, reżyseria: Letizia Lamartire
01.04.2019 godzina 20.15
Puoi baciare lo sposo (Puoi baciare lo sposo)
2018, 89’, reżyseria: Alessandro Genovesi
02.04.2019 godzina 20.15
Succede (Zdarza się)
2018, 94’, reżyseria: Francesca Mazzoleni
03.04.2019 godzina 20.15
La profezia dell’armadillo (Przepowiednia pancernika)
2018, 99’, reżyseria: Emanuele Scarnigi
04.04.2019 godzina 20.15
ŁÓDŹ – Kino Charlie
A casa tutti bene (W domu wszystko ok)
2018, 105’, reżyseria: Gabriele Muccino
04.04.2019 godzina 20.00
Il vizio della speranza (Nałóg nadziei)
2018, 96’, reżyseria: Edoardo de Angelis
05.04.2019 godzina 17.00
Saremo giovani e bellissimi (Będziemy bardzo piękni i młodzi)
2018, 92’, reżyseria: Letizia Lamartire
05.04.2019 godzina 19.00
La profezia dell’armadillo (Przepowiednia pancernika)
2018, 99’, reżyseria: Emanuele Scarnigi
06.04.2019 godzina 17.00
Quanto basta (Do smaku)
2018, 92’, reżyseria: Francesco Falaschi
06.04.2019 godzina 19.00
Ovunque proteggimi (Wszędzie mnie chroń)
2018, 94’, reżyseria: Bonifacio Angius
07.04.2019 godzina 17.00
Puoi baciare lo sposo (Puoi baciare lo sposo)
2018, 89’, reżyseria: Alessandro Genovesi
08.04.2019 godzina 17.30
Succede (Zdarza się)
2018, 94’, reżyseria: Francesca Mazzoleni
08.04.2019 godzina 19.00
Hotel Gagarin (Hotel Gagarin)
2018, 93’, reżyseria: Simone Spada
09.04.2019 godzina 19.00
POZNAŃ – Pałacowe Centrum Kultury Zamek
La profezia dell’armadillo (Przepowiednia pancernika)
2018, 99’, reżyseria: Emanuele Scarnigi
12.05.2019 godzina 18.30
Ovunque proteggimi (Wszędzie mnie chroń)
2018, 94’, reżyseria: Bonifacio Angius
13.05.2019 godzina 16.30
Il vizio della speranza (Nałóg nadziei)
2018, 96’, reżyseria: Edoardo de Angelis
13.05.2019 godzina 18.30
Lazzaro felice (Szczęśliwy Lazzaro)
2018, 130’, reżyseria: Alice Rohrwacher
13.05.2019 godzina 20.30
Saremo giovani e bellissimi (Będziemy bardzo piękni i młodzi)
2018, 92’, reżyseria: Letizia Lamartire
14.05.2019 godzina 16.30
Succede (Zdarza się)
2018, 94’, reżyseria: Francesca Mazzoleni
14.05.2019 godzina 18.30
Puoi baciare lo sposo (Puoi baciare lo sposo)
2018, 89’, reżyseria: Alessandro Genovesi
14.05.2019 godzina 20.30
A casa tutti bene (W domu wszystko ok)
2018, 105’, reżyseria: Gabriele Muccino
15.05.2019 godzina 18.30
Quanto basta (Do smaku)
2018, 92’, reżyseria: Francesco Falaschi
16.05.2019 godzina 18.30
Troppa grazia (Nadmiar łaski)
2018, 110’, reżyseria: Gianni Zanasi
16.05.2019 godzina 20.15
Hotel Gagarin (Hotel Gagarin)
2018, 93’, reżyseria: Simone Spada
17.05.2019 godzina 18.30
KATOWICE – Kinoteatr Rialto
A casa tutti bene (W domu wszystko ok)
2018, 105’, reżyseria: Gabriele Muccino
29.03.2019 godzina 19.00
Puoi baciare lo sposo (Puoi baciare lo sposo)
2018, 89’, reżyseria: Alessandro Genovesi
02.04.2019 godzina 20.00
Il vizio della speranza (Nałóg nadziei)
2018, 96’, reżyseria: Edoardo de Angelis
03.04.2019 godzina 20.00
Ovunque proteggimi (Wszędzie mnie chroń)
2018, 94’, reżyseria: Bonifacio Angius
06.04.2019 godzina 15.30
Hotel Gagarin (Hotel Gagarin)
2018, 93’, reżyseria: Simone Spada
06.04.2019 godzina 20.00
Quanto basta (Do smaku)
2018, 92’, reżyseria: Francesco Falaschi
07.04.2019 godzina 20.00
Saremo giovani e bellissimi (Będziemy bardzo piękni i młodzi)
2018, 92’, reżyseria: Letizia Lamartire
08.04.2019 godzina 20.00
Lazzaro felice (Szczęśliwy Lazzaro)
2018, 130’, reżyseria: Alice Rohrwacher
09.04.2019 godzina 20.00
Succede (Zdarza się)
2018, 94’, reżyseria: Francesca Mazzoleni
10.04.2019 godzina 20.00
GDYNIA – Gdyńskie Centrum Filmowe
Lazzaro felice (Szczęśliwy Lazzaro)
2018, 130’, reżyseria: Alice Rohrwacher
22.04.2019 godzina 20.20
Puoi baciare lo sposo (Puoi baciare lo sposo)
2018, 89’, reżyseria: Alessandro Genovesi
23.04.2019 godzina 20.20
Troppa grazia (Nadmiar łaski)
2018, 110’, reżyseria: Gianni Zanasi
24.04.2019 godzina 20.20
Saremo giovani e bellissimi (Będziemy bardzo piękni i młodzi)
2018, 92’, reżyseria: Letizia Lamartire
25.04.2019 godzina 20.20
A casa tutti bene (W domu wszystko ok)
2018, 105’, reżyseria: Gabriele Muccino
26.04.2019 godzina 20.20
Quanto basta (Do smaku)
2018, 92’, reżyseria: Francesco Falaschi
27.04.2019 godzina 18.20
La profezia dell’armadillo (Przepowiednia pancernika)
2018, 99’, reżyseria: Emanuele Scarnigi
27.04.2019 godzina 20.20
Succede (Zdarza się)
2018, 94’, reżyseria: Francesca Mazzoleni
28.04.2019 godzina 18.20
Hotel Gagarin (Hotel Gagarin)
2018, 93’, reżyseria: Simone Spada
28.04.2019 godzina 20.20
SZCZECIN – Kino Pionier 1907
La profezia dell’armadillo (Przepowiednia pancernika)
2018, 99’, reżyseria: Emanuele Scarnigi
12.04.2019 godzina 18.00
Saremo giovani e bellissimi (Będziemy bardzo piękni i młodzi)
2018, 92’, reżyseria: Letizia Lamartire
13.04.2019 godzina 18.00
A casa tutti bene (W domu wszystko ok)
2018, 105’, reżyseria: Gabriele Muccino
14.04.2019 godzina 18.00
Ovunque proteggimi (Wszędzie mnie chroń)
2018, 94’, reżyseria: Bonifacio Angius
15.04.2019 godzina 18.00
Il vizio della speranza (Nałóg nadziei)
2018, 96’, reżyseria: Edoardo de Angelis
16.04.2019 godzina 18.00
Quanto basta (Do smaku)
2018, 92’, reżyseria: Francesco Falaschi
17.04.2019 godzina 18.00
Hotel Gagarin (Hotel Gagarin)
2018, 93’, reżyseria: Simone Spada
18.04.2019 godzina 18.00
„Szczęśliwy Lazzaro” w reżyserii Alice Rohrwacher – przypowieść o dobroci
Od piątku 8 marca możemy oglądać w polskich kinach najnowszy film Alice Rohrwacher, nagrodzony za scenariusz na zeszłorocznym festiwalu w Cannes.
To oniryczna opowieść o pięćdziesięciu latach włoskiej historii, a konkretnie o przejściu z tzw. systemu mezzadria (połownictwa) do współczesnej gospodarki przemysłowej. Mezzadria to termin pochodzący z łaciny, który oznacza „ten, który dzieli po połowie”. Był to rodzaj kontraktu miedzy włascicielem ziemskim a rolnikiem na podstawie którego wszystkie plony były dzielone, zwykle na pół. System ten został zabroniony we Włoszech zaledwie 45 lat temu, bo od 23 września 1974 roku. Film przenosi nas do, wydawałoby się zamierzchłych czasów, gdzie świat podzielony jest na Panów i podwładnych, ludzie nie wiedzą co to wolność, żyją w trudnych warunkach, ale nie znają innej rzeczywistości, więc do szczęścia wystarczy im niewiele.
Wioska Inviolata (z wł. nietknięta, nieskażona) wyznacza granice ich egzystencji. Naszą uwagę skupia przede wszystkim tytułowy Lazzaro, dobronuszny chłopiec, który nie ma żadnych uprzedzeń i nikogo nie ocenia. Jest ludzki w najczystszym znaczeniu tego słowa. To postać-symbol, której nie dotyczy upływ czasu, bo reprezentuje ponadczasowe wartości. Lazzaro jest wykorzystywany, poniewierany, niedoceniany, mimo tego że poświęca się dla innych nie oczekując niczego w zamian. Losy bohaterów śledzimy dalej, kiedy okazuje się że świat, w którym żyli do tej pory to wielkie oszustwo, a poza ich miejscowością istnieje inna, lepsza (?) rzeczywistość. I tak mezzadria została zastąpiona śmieciowymi umowami albo ich brakiem, właściciele ziemscy to prezesi korporacji i przedsiębiorcy, którzy wykorzystują nie rolników a uchodźców i imigrantów walczących o przetrwanie. W „cywilizowanym” i „rozwiniętym” świecie wygrywa ten, kto wykaże się większym sprytem, a dobro i szlachetne intencje są eliminowane. Łatwiej przecież uwierzyć, że ktoś chce nas oszukać niż, że ma dobre zamiary.
Mimo baśniowej otoczki, film Rohrwacher zmusza nas do ważnych refleksji. Czy w tym pędzacym świecie pozornych wartości potrafimy jeszcze rozpoznać dobrego człowieka i mu zaufać, czy raczej z politowaniem go wyśmiejemy i pełni nienawiści ukamieniujemy?